Βάζει ο Ντούτσε τη στολή του ή το έπος του ’40 και πώς να το τιμήσετε

Για δες πώς περνάει ο καιρός… Φθάσαμε ήδη στην πρώτη εθνική εορτή της σχολικής σεζόν. Ενθυμούμαι την εποχή που ήμουν μαθητής και τιμούσα κι εγώ το έπος παρελαύνοντας. Επίσης ενθυμούμαι που μας είχαν υποχρεώσει να φοράμε το πιο άθλιο τζην για την περίσταση, με το κλασικό συνδυασμό μπλε πουλοβεράκι – άσπρο πουκαμισάκι από πάνω. Ενθυμούμαι με υπερηφάνεια να τιμώ το έπος κάνοντας κύκλους γύρω από το ένδοξο Blue Bell με βήμα εν-δυο και να δέχομαι αγόγγυστα, σαν γενναίος στρατιώτης του ’40, τα τάληρα που πετούσαν οι μαθητές από τα άλλα σχολεία. Πρόκειται αναμφισβήτητα για μία εμπειρία που με στιγμάτισε πατριωτικά αλλά και ενδυματολογικά, τολμώ να πω, και την οποία συστήνω ανεπιφύλακτα καθότι λειτουργεί ως υπνοπαιδεία και σου μεταγγίζει αυτομάτως και σε συμπυκνωμένη μορφή όλο το δέος για το έπος, την Αλβανία και τον ανθυπολοχαγό της, τη Σοφία Βέμπο, το όχι, τη φανέλα του στρατιώτου,  και άλλα πολλά.

Ελάτε λοιπόν να θυμηθούμε εκείνες τις καταπληκτικές ημέρες και να επαναφέρουμε το «παρελασικό λουκ» το επόμενο σαββατοκύριακο. Πληροφορήθηκα με μεγάλη μου λύπη ότι οι σημερινοί μαθητές δεν επιθυμούν, λέει, να παρελάσουν. Μα γιατί τα αχάριστα τα παλιόπαιδα; Σε λίγο θα μας πουν ότι δεν θέλουν να κοινωνούν και από το ίδιο κουτάλι και από τον παπά που φτερνίζεται πάνω από το δισκοπότηρο και τους βάζει χέρι! Έλεος!

Προτείνω λοιπόν, ένα λουκ απλό, που να εκπέμπει πατριωτισμό, σεμνότητα και ταπεινότητα, όπως λανσάρουν και οι ευσεβείς μαθήτριες που παρέλασαν κάτω από τη βαριά σκιά του Παλαμηδίου. Ο μπερές (με κλίση 60 μοιρών) ουσιαστικά αποτελεί μια μετεξέλιξη του κράνους των στρατιωτών, ενώ το μικρό μήκος της φούστας συμβολίζει την ένδεια της Κατοχής. Η δωδεκάποντη γόβα παραπέμπει στην Ιταλία, τη χώρα-κατακτητή με το σχήμα μπότας, και τα άσπρα γάντια στο ελληνικό λευκό της όμορφής μας Τήνου όπου βυθίστηκε η «Έλλη».

Εδώ οι συμβολισμοί της φούστας και των γαντιών παραμένουν οι ίδιοι αλλά συναντούμε παράλληλα και το φουλάρι της Ολυμπιακής («τσάι/καφέ; ψάρι/κοτόπουλο;) το οποίο έχει σαν σκοπό να θέτει υψηλούς στόχους στις μαθήτριες (εγώ όταν μεγαλώσω θα γίνω είτε Μις Γιούνιβερς, είτε αεροσυνοδός). Αντιστοίχως λειτουργεί και το δίπτυχο γιλέκο-γραβάτα για τα αγόρια (εγώ όταν μεγαλώσω θα γίνω είτε ταμίας στη Γιούρομπανκ, είτε σερβιτόρος, είτε, αν είμαι τυχερός, πωλητής στον Γερμανό)

Εδώ έχουμε κάτι πιο ρετρό, διότι ως γνωστόν στην Ελλάδα μου όλα μπερδεύονται γλυκά: Ο Μέγας Αλέξανδρος, ο Περικλής, ο Οδυσσέας Ανδρούτσος, ο Παλαιών Πατρών Γερμανός  και ο Ιωάννης Μεταξάς έπαιζαν πεντόβολα παρέα. Έχουμε λοιπόν ένα πλισέ σύνολο, το οποίο υποτίθεται ότι φορέθηκε πολύ στην Πίνδο (είναι και πρακτική αυτή η φούντα στο τσαρούχι, το σωστό να λέγεται).

Εμπρός λοιπόν γενναίοι μου! Φορέστε τα παρελασικά σας και ραντεβού στους δρόμους!

Ν