Blog action day: Σήμερα ντύνομαι οικολόγος!

Στις 15 Οκτωβρίου ανήμερα, οι bloggers όλου του κόσμου, ως άλλοι προλετάριοι αναγνώστες του Ριζοσπάστη ενώνονται, γύρω από έναν κοινό σκοπό. Φέτος, ο σκοπός, για να είναι ασορτί με το Νόμπελ του Αλ και το νέο λουκ της Πελοποννήσου, είναι το περιβάλλον.

Ιδού λοιπόν η έκθεσή μου για το περιβάλλον:

Το περιβάλλον! Το περιβάλλον είναι μέρος ενός μεγάλου ελληνικού Υπουργείου: Του Υπουργείου Περιβάλλοντος, Χωροταξίας & Δημοσίων Έργων. Το Υπουργείο αυτό ορίζει τα δημόσια έργα, ορίζει τη χωροταξία, και προφανώς ορίζει και το τι είναι περιβάλλον. Με άλλα λόγια περιβάλλον είναι ότι μας πει το Υπουργείο ότι είναι.Ένας αυτοπροσδιορισμός ένα πράγμα.  Περιβάλλον είναι η γνωστή περιφραγμένη ακτή της Τήνου και όλες οι άλλες περιφραγμένες ακτές. Περιβάλλον είναι τα αυθαίρετα (για να ακριβολογώ, τα αυθαίρετα καθίστανται «περιβάλλον» άμα τη νομιμοποίησή τους). Περιβάλλον είναι τα σκουπίδια που οι κουλέρ λοκάλ άνθρωποι της περιφέρειας (μην πω της «επαρχίας» και χαρακτηριστώ εγκάθετος) πετάνε στη ρεματιά. Και τα λοιπά.

Αυτά λίγο πολύ είναι γνωστά. Αυτό όμως που βρίσκω πολύ ενδιαφέρον στις περισσότερες συζητήσεις γύρω από το περιβάλλον είναι ότι πάντα φταίει κάποιος άλλος. Π.χ. το κράτος. Το οποίο προφανώς καμία σχέση δεν έχει με εμάς διότι κάποιος μας στέρησε μαζικά το δικαίωμα ψήφου; Γιατί το κράτος όταν πλημμυρίζει ή καίγεται το αυθαίρετό μας το ζητάμε κλαίγοντας για να μας σώσει ενώ όταν επιλέγει «αντιπεριβαλλοντικές» πολιτικές (που δεν διαφέρουν πολύ από τις αντιπεριβαλλοντικές πολιτικές του καθενός μας, μόνο που η κλίμακα είναι διαφορετική) κάνουμε ότι δεν το ξέρουμε, σαν εκείνη την ξαδέρφη μας από το Χιλιομόδι που φοράει το φούξια κολάν και μας φωνάζει από το απέναντι πεζοδρόμιο και εμείς σφυρίζουμε ανέμελα; Εμείς δεν τους ψηφίσαμε; Με μικροκομματικά και βασικά, μικροπρεπή κριτήρια; Για να μπει το Νιτσάκι στο Δημόσιο; Για να μπουν εκείνα τα τέσσερα στρεμματάκια στο χωριό στο σχέδιο πόλεως; Για να μεταφερθεί ο Βασιλάκης από τη Νομική Κομοτηνής στη Νομική Αθηνών;

Με άλλα λόγια, το περιβάλλον είμαστε εμείς και σε μεγάλο βαθμό, εμείς επιλέγουμε πώς θα διαμορφωθεί. Ούτε οι εξωγήινοι φταίνε, ούτε οι Αμερικάνοι. Εμείς φταίμε. Και το ότι πάντα το σκεφτόμαστε εκ των υστέρων. Μετά τη πρόσληψη της Νίτσας και την ένταξη του οικοπέδου στο σχέδιο πόλεως. Σαν υστερόγραφο. Πριν λοιπόν από τις διαδηλώσεις με all black εμφανίσεις (not so trendy anymore by the way…) ας κάνουμε κάτι απλό. Την επόμενη φορά που θα είμαστε στο παραβάν (όχι του Καρούζου ανόητοι, το άλλο, στο εκλογικό τμήμα), εκεί που δείχνουμε για ακόμα μια φορά την οικολογική μας ευαισθησία και την κουλτούρα μας πετώντας όλα τα ψηφοδέλτια στο πάτωμα, ας σκεφτούμε την μεγάλη εικόνα πριν από τη Νίτσα.

Ν.