Η επίθεση του στραβοχυμένου λουκουμά

Το 1999, η ταινία «Η Επίθεση του Γιγαντιαίου Μουσακά» ήρθε να ταράξει τα λιμνάζοντα κινηματογραφικά νερά της Αθήνας. Η ιδέα ενός γενετικά μεταλλαγμένου τεράστιου μουσακά που τριγυρνούσε στην πόλη, έφτυνε καυτή bechamel και κυνηγούσε μια τραβεστί ήταν αν μη τι άλλο διασκεδαστική.

Το Φθινόπωρο του 2007, βιώνουμε το sequel με τίτλο «Η Επίθεση του Στραβοχυμένου Λουκουμά», το οποίο ήρθε να ταράξει τα πολιτικά δεδομένα της Αθήνας, αν και μάλλον ήταν τζούφια τα σκάγια του. Ο Κώστας Σκανδαλίδης, ο στραβοχυμένος λουκουμάς, ανακοίνωσε την υποψηφιότητά του για την προεδρία του ΠΑΣΟΚ. Μμμ, ενδιαφέρον δεν λέω, για βάλε όμως και λίγο Star να δούμε τι παίζει.

Ο Σκανδαλίδης είναι ο Αρναούτογλου του ΠΑΣΟΚ, το καλό παιδί, ο μεσολαβητής μεταξύ της παλιάς Ελένης-Γιώργου, και της νέας Ελεονόρας-Ευάγγελου. Είναι γιος παπά, οπότε εξ ορισμού ο,τι κάνει το κάνει για το καλό της μεγάλης (χμμ όχι και τόσο) δημοκρατικής παράταξης με ανιδιοτέλεια και κέφι. Είναι το Quetzacoatl που θα ξανανεβάσει με ειρηνικά μέσα, αγάπη και χαρά τον ήλιο του ΠΑΣΟΚ. Είναι ο πιο βαρετός και κακοντυμένος υποψήφιος ever.

Τουλάχιστον, θα μου πείτε, διαθέτει αυτογνωσία. Όπως έχει αναφέρει και ο ίδιος σε συνέντευξη που παραχώρησε στην Ισοτιμία στις 21 Οκτωβρίου, «Δεν έχω ασχοληθεί, δεν έχω εικόνα και δεν είναι αυτό το ζητούμενο και η αγωνία μου.» Μάλιστα. Είναι και υπεράνω εικόνας. Εγώ πάλι όχι. Οπότε ας χαζέψουμε μερικές.

Εδώ ο στραβοχυμένος λουκουμάς κατρακυλάει στους κήπους του Μεγάρου Μαξίμου. Για να δω: Blazer με μαύρο παντελόνι από κάτω; Ναι όντως, δεν έχετε εικόνα. Επίσης, το μανίκι λίγο μακρύ δεν σας πέφτει; Τη γροθιά γιατί τη σφίγγετε; Σε αιμοδοσία ήσαστε και ξεχαστήκατε;

Λοιπόν τείνω να πιστέψω ότι αυτός ο λουκουμάς, εκτός από στραβοχυμένος, έχει και αχρωματοψία. Τι φορέσατε εδώ πάλι; Με αυτόν τον σβέρκο γιατί κουμπώσατε το πάνω κουμπί; Και επίσης, μήπως κάνετε πολύ παρέα με τον Μεϊμαράκη; Τι μανία είναι αυτή με τα polo μαζί με κοστούμι; Έτσι θα κάνετε την τομή με το παρελθόν και όλα τα άλλα τα ανατρεπτικά και καταπληκτικά;

Ατιμούτσικο, τώρα κατάλαβα τι έχεις κάνει! Επειδή «δεν έχεις εικόνα», και δεν έχεις και χρόνο για ελιτίστικα επιφανειακά καπρίτσια, πήγες μια μέρα στην Ερμού και πήρες καρό κοστούμια και polo σε όλα τα χρώματα! Μετά λοιπόν από τα μελιτζανί είπες να βάλεις και τα μαύρα για να δεις τον κυρ-Νίκο… Με τον Ανδρέα από πίσω, μην ξεχνιόμαστε κιόλας…

Για να ντύνεται έτσι, σαν να έχει κάνει πλιάτσικο στη ντουλάπα του μακαρίτη, ο στραβοχυμένος λουκουμάς πρέπει να είναι πολύ υπεράνω, άρα πολύ βαθύς ε; Και μιλάει και στρωτά. Λέει σαφή πράγματα όπως «Κι εμείς δε θέλουμε ένα ΠΑΣΟΚ που δεν απαντά στα λαϊκά προβλήματα. Δε θέλουμε ένα ΠΑΣΟΚ που δεν αντιμετωπίζει την έλλειψη προσανατολισμού της χώρας να δώσει μια άλλη διάσταση σε μια καινούρια εποχή.» (αυτό είναι ένα tribute στο γλωσσικό πατιρντί που ξεκίνησε ο Ανδρέας με το «μη-πόλεμος» – προφανώς στο ΠΑΣΟΚ είναι πιο chic να μιλάς με αρνήσεις παρά με καταφάσεις)

Ή το άλλο το χαριτωμένο: «Αν κάποιος δεν εντάξει αυτή την ημερομηνία μέσα σε αυτή τη συλλογική πορεία αν κάποιος συνταυτίσει με τον εαυτό του συνταυτίσει με το μοναδικό σκοπό της ζωής του αυτός θα είναι επιλήσμων του μεγάλου ιστορικού μαχθαίου» (Ομιλία στον ΟΛΠ, 22 Οκτωβρίου). Καλό ε;

Ο στραβοχυμένος λουκουμάς είναι υπεράνω. Γιατί είναι γνήσιος εκφραστής… κάτι. Τι ακριβώς δεν ξέρω, οι γνώμες διίστανται (για την ακρίβεια τριίστανται). Αλλά δεν θα το ξεχάσω, για να μη γίνω κι εγώ επιλήσμων του μεγάλου ιστορικού μαχθαίου.

Ν