Η επίθεση του στραβοχυμένου λουκουμά

Το 1999, η ταινία «Η Επίθεση του Γιγαντιαίου Μουσακά» ήρθε να ταράξει τα λιμνάζοντα κινηματογραφικά νερά της Αθήνας. Η ιδέα ενός γενετικά μεταλλαγμένου τεράστιου μουσακά που τριγυρνούσε στην πόλη, έφτυνε καυτή bechamel και κυνηγούσε μια τραβεστί ήταν αν μη τι άλλο διασκεδαστική.

Το Φθινόπωρο του 2007, βιώνουμε το sequel με τίτλο «Η Επίθεση του Στραβοχυμένου Λουκουμά», το οποίο ήρθε να ταράξει τα πολιτικά δεδομένα της Αθήνας, αν και μάλλον ήταν τζούφια τα σκάγια του. Ο Κώστας Σκανδαλίδης, ο στραβοχυμένος λουκουμάς, ανακοίνωσε την υποψηφιότητά του για την προεδρία του ΠΑΣΟΚ. Μμμ, ενδιαφέρον δεν λέω, για βάλε όμως και λίγο Star να δούμε τι παίζει.

Ο Σκανδαλίδης είναι ο Αρναούτογλου του ΠΑΣΟΚ, το καλό παιδί, ο μεσολαβητής μεταξύ της παλιάς Ελένης-Γιώργου, και της νέας Ελεονόρας-Ευάγγελου. Είναι γιος παπά, οπότε εξ ορισμού ο,τι κάνει το κάνει για το καλό της μεγάλης (χμμ όχι και τόσο) δημοκρατικής παράταξης με ανιδιοτέλεια και κέφι. Είναι το Quetzacoatl που θα ξανανεβάσει με ειρηνικά μέσα, αγάπη και χαρά τον ήλιο του ΠΑΣΟΚ. Είναι ο πιο βαρετός και κακοντυμένος υποψήφιος ever.

Τουλάχιστον, θα μου πείτε, διαθέτει αυτογνωσία. Όπως έχει αναφέρει και ο ίδιος σε συνέντευξη που παραχώρησε στην Ισοτιμία στις 21 Οκτωβρίου, «Δεν έχω ασχοληθεί, δεν έχω εικόνα και δεν είναι αυτό το ζητούμενο και η αγωνία μου.» Μάλιστα. Είναι και υπεράνω εικόνας. Εγώ πάλι όχι. Οπότε ας χαζέψουμε μερικές.

Εδώ ο στραβοχυμένος λουκουμάς κατρακυλάει στους κήπους του Μεγάρου Μαξίμου. Για να δω: Blazer με μαύρο παντελόνι από κάτω; Ναι όντως, δεν έχετε εικόνα. Επίσης, το μανίκι λίγο μακρύ δεν σας πέφτει; Τη γροθιά γιατί τη σφίγγετε; Σε αιμοδοσία ήσαστε και ξεχαστήκατε;

Λοιπόν τείνω να πιστέψω ότι αυτός ο λουκουμάς, εκτός από στραβοχυμένος, έχει και αχρωματοψία. Τι φορέσατε εδώ πάλι; Με αυτόν τον σβέρκο γιατί κουμπώσατε το πάνω κουμπί; Και επίσης, μήπως κάνετε πολύ παρέα με τον Μεϊμαράκη; Τι μανία είναι αυτή με τα polo μαζί με κοστούμι; Έτσι θα κάνετε την τομή με το παρελθόν και όλα τα άλλα τα ανατρεπτικά και καταπληκτικά;

Ατιμούτσικο, τώρα κατάλαβα τι έχεις κάνει! Επειδή «δεν έχεις εικόνα», και δεν έχεις και χρόνο για ελιτίστικα επιφανειακά καπρίτσια, πήγες μια μέρα στην Ερμού και πήρες καρό κοστούμια και polo σε όλα τα χρώματα! Μετά λοιπόν από τα μελιτζανί είπες να βάλεις και τα μαύρα για να δεις τον κυρ-Νίκο… Με τον Ανδρέα από πίσω, μην ξεχνιόμαστε κιόλας…

Για να ντύνεται έτσι, σαν να έχει κάνει πλιάτσικο στη ντουλάπα του μακαρίτη, ο στραβοχυμένος λουκουμάς πρέπει να είναι πολύ υπεράνω, άρα πολύ βαθύς ε; Και μιλάει και στρωτά. Λέει σαφή πράγματα όπως «Κι εμείς δε θέλουμε ένα ΠΑΣΟΚ που δεν απαντά στα λαϊκά προβλήματα. Δε θέλουμε ένα ΠΑΣΟΚ που δεν αντιμετωπίζει την έλλειψη προσανατολισμού της χώρας να δώσει μια άλλη διάσταση σε μια καινούρια εποχή.» (αυτό είναι ένα tribute στο γλωσσικό πατιρντί που ξεκίνησε ο Ανδρέας με το «μη-πόλεμος» – προφανώς στο ΠΑΣΟΚ είναι πιο chic να μιλάς με αρνήσεις παρά με καταφάσεις)

Ή το άλλο το χαριτωμένο: «Αν κάποιος δεν εντάξει αυτή την ημερομηνία μέσα σε αυτή τη συλλογική πορεία αν κάποιος συνταυτίσει με τον εαυτό του συνταυτίσει με το μοναδικό σκοπό της ζωής του αυτός θα είναι επιλήσμων του μεγάλου ιστορικού μαχθαίου» (Ομιλία στον ΟΛΠ, 22 Οκτωβρίου). Καλό ε;

Ο στραβοχυμένος λουκουμάς είναι υπεράνω. Γιατί είναι γνήσιος εκφραστής… κάτι. Τι ακριβώς δεν ξέρω, οι γνώμες διίστανται (για την ακρίβεια τριίστανται). Αλλά δεν θα το ξεχάσω, για να μη γίνω κι εγώ επιλήσμων του μεγάλου ιστορικού μαχθαίου.

Ν

Η κάπα, πώς φοριέται, και πώς κρεμιέται

Όταν ξεκίνησα να γράφω αυτό το blog, κάποιοι αναρωτήθηκαν γιατί συνδυάζω τον ενδυματολογικό και τον πολιτικό σχολιασμό. Για μένα η σύνδεση είναι δεδομένη, αλλά νομίζω ότι μετά από τη δήλωση του Γεωργίου Ανδρέου Παπανδρέου το βράδυ της 8ης Οκτωβρίου, ακόμα και οι άπιστοι Θωμάδες θα αντιληφθούν τα προφανή. Διότι ο Γιώργος, (πιστός αναγνώστης του blog μαθαίνω, και έξαλλος μαζί μου που απουσίασα για μία εβδομάδα), τι είπε στον εκ του ασφαλούς ενδεδυμένο Νίκο Χατζηνικολάου για να υπερθεματίσει την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει; «Την κάπα μου την έχω κρεμασμένη», τόνισε.

Ομολογώ ότι έχω ακόμα κάποιες απορίες γύρω από την κάπα αυτή… Για να λέει ότι την έχει κρεμάσει σημαίνει ότι κάποτε την φορούσε; Και τι κάπα ήταν αυτή; Η κάπα του τσοπάνη; Η κάπα του Batman; Η κάπα του Κόμη Δράκουλα η αποκριάτικη, η σατινέ, η 5 κρίκοι ένα τάλιρο; Και πώς την φορούσε; Ριχτή στους ώμους ανέμελα; Σετ με την φλογέρα; Και το κοπάδι ποιο είναι; Το ΠΑΣΟΚ και οι φίλοι του; Του το άφηκε ο μπαμπάς μαζί με πέντε στρέμματα στην Κερασίτσα;

Εγώ όμως ξέρω ότι ο Γιώργος μας δεν είναι κανένας τυχαίος. Έχει ένστικτο. Τα οσμίζεται τα πράγματα. Λαγωνικό σου λέει, μυρίζει τον λαγό απ’τα 300 μέτρα. Έτσι και με τη μόδα. Πρωτοπόρος. Και σου λέει ο Πρόεδρος (Πρόεδρος δεν είναι ακόμα;) «Φέτος η αντρική κάπα θα φορεθεί πολύ. Χαζός είναι ο Fendi που έβγαλε ολόκληρη κολεξιόν με κάπες; Θα αναφερθώ δήθεν τυχαία στην κάπα, θα τσιμπήσει η νεολαία, θα τσιμπήσω εγώ την ψήφο της, και θα επανεκλεγώ! Όπερ έδει δείξαι!» (Καλά αυτό το τελευταίο δεν το είπε, δεν έχουν φτάσει ακόμα στο κεφάλαιο 12 στo μάθημα των ελληνικών, αλλά του το εξήγησε η δασκάλα με τον λατινικό όρο, quod erat demonstrandum, ή QED και το εμπέδωσε).

Ιδού λοιπόν οι κάπες οι περίφημες, πριν κρεμαστούν στον καλόγερο της ιστορίας. Η συμβουλή μου αγαπητοί αναγνώστες, είναι προς το παρόν να τις αποφύγετε, είναι λίγο risqué για την μικρή μας Ελλάδα… Αφήστε που ακόμα έχει κουφόβραση. Και αν θέλετε ντε και καλά να έχετε μια κάπα για να κάνετε φιγούρα, ακολουθήστε το παράδειγμα του Προέδρου: Μην την φορέσετε. Κρεμάστε την απευθείας.

Ν

Όπως το απαιτεί η περίστασις

Έχουμε νομίζω ξαναπεί ότι δεν έχει σημασία μόνο το τι φοράμε και το πώς το φοράμε, αλλά και πότε. Με άλλα λόγια, θα πρέπει πάντοτε να είμαστε ενδεδυμένοι όπως το απαιτεί η περίστασις.

Ας δώσω μερικά παραδείγματα:

• Πηγαίνετε σε επαγγελματικό interview;
  Στον πρώτο γύρο συνεντεύξεων επιλέξτε κάτι κομψό και διακριτικό. Συνήθως το πρώτο interview γίνεται από το HR. Το HR πρέπει να σας συμπαθήσει μεν αλλά να μην σας φοβηθεί. Στον δεύτερο γύρο ανεβάστε λίγο τον πήχη ενδυματολογικά, να τον ξανακατεβάσετε στον τρίτο προκειμένου να δείξετε το versatility σας και την απλότητα του χαρακτήρα σας.
• Πηγαίνετε σε βάφτιση ή γάμο;
  Εδώ τα πράγματα δυσκολεύουν λίγο. Πρέπει να συνυπολογίσετε διάφορες παραμέτρους (π.χ. εποχή του χρόνου, τόπο, ώρα της ημέρας, βαθμό οικειότητας με τα τιμώμενα πρόσωπα κ.λπ.) Σε καμία περίπτωση όμως δεν πρέπει να ξεφύγετε από κάποια συγκεκριμένα όρια. Τα όρια αυτά έχουν όνομα: Το πρώτο λέγεται 3ο κουμπί του πουκαμίσου (από πάνω προς τα κάτω), το οποίο πάντα παραμένει κλειστό. Το δεύτερο λέγεται άσπρο (βλ. προηγούμενο post). Το τρίτο λέγεται «Δεν είμαι Δήμαρχος Αμαρουσίου με αχρωματοψία».
• Ζητάτε ψήφο εμπιστοσύνης; (π.χ. σε μια κοινοβουλευτική ομάδα, στο σύλλογο γονέων και κηδεμόνων κ.λπ.)
  Πρέπει να είστε σεμνός και ταπεινός σε βαθμό νεοδημοκρατισμού. Επιλέξτε ένα σκούρο κοστούμι και μια σοβαρή γραβάτα με ένα λευκό πουκάμισο ώστε να δείχνετε δυναμικός, αξιόπιστος και αξιοπρεπής ταυτοχρόνως.
• Θέτετε υποψηφιότητα; (π.χ. για πρόεδρος κόμματος, για  γενικός γραμματέας του συλλόγου ψαροντουφεκάδων Κω, για διοργανωτής του αποκριάτικου χορού των απανταχού Ηπειρωτών)
  Εδώ πρέπει να επιλέξετε κάτι που να ξεχωρίζει (με την καλή έννοια, βγάλτε επιτέλους τον Δήμαρχο Αμαρουσίου από το βρώμικο μυαλό σας…) Τολμήστε μια γραβάτα με κόκκινα στοιχεία (όχι solid κατακόκκινη ε;), ένα κοστούμι και ένα πουκάμισο που να σας κάνει να αισθάνεστε άνετα ενώ παράλληλα σας κολακεύει. Όσοι έχετε νεοδημοκρατικό σωματότυπο (90 κιλά και άνω) και νεοδημοκρατικό ποίμνιο, επιλέξτε ένα ηγετικό σακάκι σταυρωτό. Οι υπόλοιποι, αποφύγετέ το επιμελώς.
• Παραιτείστε; (π.χ. από το Δ.Σ. εταιρίας κινητής τηλεφωνίας, από πρόεδρος κόμματος, από την κριτική επιτροπή talent show)
  Σε αυτή την περίπτωση έχουμε πολλές επιλογές, αναλόγως με το statement που θέλουμε να κάνουμε. Αν π.χ. θέλουμε να πούμε «κάποια μέρα θα το μετανιώσεις και θα κλαις με μαύρο δάκρυ που με εξανάγκασες σε παραίτηση Παναγή» μπορούμε είτε να βάλουμε κάτι που θα φορούσαμε οποιαδήποτε ημέρα για να υπονοήσουμε το αιφνίδιον του πράγματος είτε κάτι ηγετικό προκειμένου να προκαλέσουμε μία υποσυνείδητη σύγκριση με αυτόν που μένει (ή έρχεται). Αν θέλουμε να δείξουμε βουβή αξιοπρέπεια, βάζουμε κάτι πολύ σεμνό, ταπεινό και επαγγελματικό, διότι «εγώ πάνω απ’όλα είμαι επαγγελματίας και όχι κανένα τσόλι να σε γλείφει, και έχω και αρχές και έχω πάει και μια φορά και στο Άγιον Όρος με τον πνευματικό του Αρναούτογλου, εντάξει;»

Σε επόμενα posts θα αναλύσουμε, εάν το επιθυμείτε φυσικά και άλλες περιπτώσεις και περιστάσεις (δεξιώσεις, συνεστιάσεις, κηδείες, ναυτικές εβδομάδες, συμμετοχή στην κριτική επιτροπή του διαγωνισμού Μις Πελοπόννησος κ.λπ.)

Ν

Εσείς το σακάκι σας το πίνετε σκέτο;

Καημένε Ευάγγελε τι σου’μελλε να πάθεις. Πρώτα σου χακεύουν το blog. Μετά σου ρίχνουν και καφέ (και να’ταν κανένας frapuccino από τα Starbucks να πάει στο καλό αλλά αυτόν τον καφέ τον κόβω δεύτερο). Ιδού τι τραβάνε οι αρχηγοί και υποψήφιοι αρχηγοί. Ευτυχώς που το σακάκι του Ευάγγελου δεν φαίνεται και πολύ ακριβό. Αυτό που όμως είναι ακριβό (για την ακρίβεια priceless) είναι το βλέμμα.

Regardez πώς ο ηγετικός αήρ της πρώτης φωτογραφίας εξαφανίζεται εν ριπή οφθαλμού και αντικαθίσταται αρχικώς με προβληματισμό και το γνωστό «ποιος ηλίθιος…!?!(#$)@» και στο τρίτο καρέ με περιφρόνηση του τύπου «σε οικτίρω ουτιδανέ, ειλικρινά, θέλεις μήπως να κάτσω πάνω σου;» 

Στις φωτογραφίες αυτές επίσης αποδεικνύονται δύο ακόμα πράγματα: (α) Ότι ναι, όντως η δημοσιογραφία είναι λειτούργημα και ουχί επάγγελμα. Με πόσο ζήλο ο δαιμόνιος διοπτροφόρος ρεπόρτερ (του Star φυσικά) επιμένει! Δεν πτοείται καθόλου από το επεισόδιο και προτάσσει ηρωικά το μικρόφωνο. (β) Ο Ευάγγελος χρειάζεται επειγόντως ένα στιλιστικό makeover εάν κυοφορεί ηγετικές φιλοδοξίες… Φερ’ειπείν… με τέτοιο λαιμό φοράμε button-down πουκάμισο; Άσε που τα button-downs είναι προβληματικά με κοστούμι γιατί παραπέμπουν σε πιο casual look, το οποίο εξ ορισμού  ο Ευάγγελος δεν διαθέτει.

Πληροφοριακά, τα button-down πουκάμισα (δηλαδή αυτά με κουμπάκια στις άκρες του γιακά), λανσαρίστηκαν από τους Brooks Brothers το 1896 και είναι εμπνευσμένα από τις στολές των παικτών πόλο (επί χόρτου). Το χόρτο το βλέπω, άντε και τον ελέφαντα με τον οποίο παιζόταν αρχικά το άθλημα, τον παίκτη δεν βλέπω…

Ν

Οι εκλογές και η σημασία του αποσμητικού

Σκέφτηκα να γράψω ένα post για τις ενδυματολογικές επιλογές των υποψηφίων, αλλά μου κάνει πολύ «νεανικό δελτίο – Star βλ. διασκέδαση» και εν τέλει αυτολογοκρίθηκα. «Δεν μπορεί όμως», σκέφτηκα, «κοτζάμ εκλογές, κάποια αξία θα έχουν», μία σκέψη με την οποία είμαι σίγουρος ότι συμφωνείτε απολύτως. Χαζεύοντας λοιπόν τις φωτογραφίες από αυτή τη σεμνή, ταπεινή και γενικώς παρθενοπιπιτσιστική προεκλογική εκστρατεία (μην μας την πέσει και κανείς ότι ξοδεύουμε χρήματα την ώρα που οι άλλοι στην Πελοπόννησο κοιμούνται στις φαβέλες) συνειδητοποίησα ότι ο πολιτικός την σήμερον ημέρα, πρέπει να κινείται, να δείχνει, να χαιρετάει, να αγκαλιάζει, να κάνει κεφαλοκλειδώματα και γενικώς να ιδροκοπάει σαν τους Ottawa στο «Hands Up». Regardez τα πειστήρια στον πάτο του post. Άρα, τι σημαίνει αυτό; Ότι ούτε ο σκύλος, ούτε η γυναίκα του, ούτε καν ο επικοινωνιολόγος του είναι ο καλύτερος φίλος του πολιτικού. Ο καλύτερος φίλος του πολιτικού είναι το αποσμητικό του, και ακολουθούν τα μαντηλάκια Dettol, μια καλή ενυδατική και η Τέτη η αποτριχώτρια/μανικιουρίστα.

Η απουσία καλού αποσμητικού μπορεί να στερήσει ψήφους. Κοιτάξτε τη φάτσα του κεφαλοκλειδώμενου παρά τω πρωθυπουργώ: Σας μοιάζει να τον ψήφισε την επομένη;

Στην Ελλάδα, η αγορά αποσμητικού, ειδικά για τους άντρες, έχει ακόμα μεγάλα περιθώρια ανάπτυξης. Μια απλή βόλτα με το τρόλεϊ 13 θα σας πείσει, καθώς θα πιάνετε τον εαυτό σας να προτιμά να ισορροπεί  στις στροφές παρά να κρατιέται από τη διπλανή χειρολαβή από εκείνη που κρατά ο κύριος με το αμάνικο.

Οι κανόνες είναι απλοί: Μπάνιο κάθε μέρα και ένα καλό αποσμητικό χωρίς οινόπνευμα, κι όμως, για κάποιον ανεξήγητο λόγο πολλοί παρακάμπτουν αυτή την απλή καθημερινή διαδικασία.Εμείς προτείνουμε πάντως ένα ουδέτερο και κατά προτίμηση άοσμο αποσμητικό. Αυτά τα Axe, Fax κ.λπ αφενός μυρίζουν σαν δημόσια ουρητήρια και αφετέρου ανακατεύονται με το άρωμα σας και βασικά είναι μια αηδία. Προτιμήστε κάτι απλό σαν το roll on της Biotherm Homme, ή της Lancôme Men. Σε κάτι πιο low budget, επιλέξτε τις άοσμες εκδοχές της Noxzema ή της Nivea ή κάτι απλό τέλος πάντων.

Α και κάτι τελευταίο: Ακόμα και η πιο μοσχοβολιστή μασχάλη καλό είναι να μένει μακριά από τα βλέμματα. Αυτό είναι ένας ακόμα από τους 1000 λόγους που κάποιος δεν θα πρέπει να φορά αμάνικο…

Ν