Πρίν χτυπήσει το κουδούνι

Η τελειόφοιτη Αλέκα που μισεί το σχολείο και δεν ανήκει στην cool παρέα της Γ’ Λυκείου αντικρίζει το «πρωτάκι» Εύα που έχει βάλει τα καλά του και έχει πάρει το πλήρες σετ Hello Kitty (σάκα, κασετίνα, τετράδια, στυλό, μολύβι), την ώρα που πάει να βρει το θρανίο της. Στο επόμενο διάλειμμα θα τη στριμώξει έξω από τις τουαλέτες και θα της πάρει το χαρτζιλίκι.
Καλή σχολική χρονιά!

Ν

Ουκ εν τω πολλώ το ευ

Φίλοι μου καλοί, σήμερα θέλω να σας μιλήσω για έναν άνδρα πολύ σημαντικό για τον τόπο μας, όχι μόνο ενδυματολογικώς αλλά πολλαπλώς και ποικιλοτρόπως. Γράφω αυτό το post άρον-άρον γιατί φοβούμαι ότι αυτός ο άνδρας, παρόλη τη σπουδαιότητά του, σύντομα θα ξεχαστεί, ακόμα και από τους 57,175 Έλληνες που τον ψήφισαν πριν δύο Κυριακές… Αλήθεια, πώς περνάει ο καιρός!

Oμιλώ φυσικά για έναν ακόμα Πρόεδρο, τον Δημοκρατικό και συνάμα Αναγεννησιακό Πρόεδρο Στυλιανό Παπά-Θεμελή, τον οποίο από εδώ και πέρα χάριν συντομίας θα αποκαλώ «μανκέν Στέλιος» καθότι θα μας χρησιμεύσει στο τρέχον στιλιστικό μάθημα. Το μανκέν Στέλιος, με τις καθημερινές του  εμφανίσεις, αποδεικνύει ότι μπορεί να είναι καθέτως προβληματισμένος (αγγλιστί vertically challenged), αλλά πάντοτε καταφέρνει να στέκεται στο ύψος των περιστάσεων. Τι κι αν το ποσοστό του στις 17 Σεπτεμβρίου ήταν μόλις 0,80%, ήτοι 80 εκατοστά; (40 δηλαδή εκατοστά κοντύτερο από το μπόι του) «Ουκ εν τω πολλώ το ευ», έλεγαν οι αρχαίοι ημών (ή μάλλον υμών) πρόγονοι και καθότι το μανκέν Στέλιος δεν διαθέτει πολλά, σίγουρα διαθέτει το ευ!

 

Σίγουρα διαθέτει ευ-τσαχπινιά, έτσι όπως γέρνει ανέμελα μπροστά από αυτό το ψυχεδελικό backdrop που θυμίζει φακές που κάποιος τις έβαλε στο μπλέντερ με ανοιχτό το καπάκι και λέρωσε όλη την κουζίνα Scavolini. Φτυστός ο Dr Who όταν μπαίνει στο time warp!

Σίγουρα διαθέτει ευ-λεβεντιά. Το μανκέν Στέλιος είναι κυπαρίσσι, τι να λέμε τώρα, πιο ευθυτενής και από τους κίονες πίσω του! Επίσης διαθέτει και ευ-πονηριά: Κοιτάξτε πώς συνδύασε γραβάτα και τοίχο! Βέβαια, άνθρωπος είναι, του ξέφυγαν και μια-δυο λεπτομέρειες… Αυτή η κοστουμιά είναι κάπως μπόλικη. Στα πλάγια φουσκώνει (και το αδικεί το μανκέν Στέλιος, διότι ο άνθρωπος λιώνει κάθε μέρα στους ραχιαίους και τους κοιλιακούς). Επίσης κάπου έχει χαθεί και η μανσέτα στο δεξί μανίκι του πουκαμίσου. Την αναζητούν οι οικείοι της, ο ευρών αμειφθήσεται.

Σίγουρα διαθέτει ευ-μαγκιά. Με τα χέρια στην τσέπη και αυτή την ζώνη που τον χωρίζει στα δύο δείχνει να ατενίζει το μέλλον με σιγουριά. Επίσης διαθέτει ευ-πονηριά στο τετράγωνο πλέον, καθότι είναι βέβαιο ότι διάβασε το post μου για το ΛΑΟΣ και τα backdrops των φωτογραφιών και να’τη η Παναγιά η Γλυκοφιλούσα! Φίλτατο μανκέν Στέλιος, ειλικρινά με συγκινεί το γεγονός ότι παρά το βαρύ σου πρόγραμμα, προλαβαίνεις να με διαβάζεις!

(Τη γραβάτα δεν τη σχολιάζω γιατί είμαι ανώτερος άνθρωπος)

Σίγουρα διαθέτει ευ-παρρησία. Τι κι αν το κεφαλάκι του δεν ξεχωρίζει πίσω από το πόντιουμ; Το μάγεψε πάλι το πλήθος. Άσε που οι μισοί από το ακροατήριο που δεν τον έβλεπαν, νόμιζαν ότι μιλάει η εικόνα μπροστά. Θαύμα, θαύμα!

Με αφορμή το σημερινό post, θέλω να απευθυνθώ στους καθέτως προβληματισμένους αναγνώστες και να τους δώσω κουράγιο. Υπάρχουν λύσεις. Υπάρχουν φερ’ειπείν τα Mothercare και τα Baby Gap. Υπάρχουν επίσης και αυτά τα πονηρά παπούτσια με τα εσωτερικά τακούνια. Μα πάνω από όλα υπάρχει το μανκέν Στέλιος, που δείχνει τον δρόμο προς τη δόξα.

Ν

Όπως το απαιτεί η περίστασις

Έχουμε νομίζω ξαναπεί ότι δεν έχει σημασία μόνο το τι φοράμε και το πώς το φοράμε, αλλά και πότε. Με άλλα λόγια, θα πρέπει πάντοτε να είμαστε ενδεδυμένοι όπως το απαιτεί η περίστασις.

Ας δώσω μερικά παραδείγματα:

• Πηγαίνετε σε επαγγελματικό interview;
  Στον πρώτο γύρο συνεντεύξεων επιλέξτε κάτι κομψό και διακριτικό. Συνήθως το πρώτο interview γίνεται από το HR. Το HR πρέπει να σας συμπαθήσει μεν αλλά να μην σας φοβηθεί. Στον δεύτερο γύρο ανεβάστε λίγο τον πήχη ενδυματολογικά, να τον ξανακατεβάσετε στον τρίτο προκειμένου να δείξετε το versatility σας και την απλότητα του χαρακτήρα σας.
• Πηγαίνετε σε βάφτιση ή γάμο;
  Εδώ τα πράγματα δυσκολεύουν λίγο. Πρέπει να συνυπολογίσετε διάφορες παραμέτρους (π.χ. εποχή του χρόνου, τόπο, ώρα της ημέρας, βαθμό οικειότητας με τα τιμώμενα πρόσωπα κ.λπ.) Σε καμία περίπτωση όμως δεν πρέπει να ξεφύγετε από κάποια συγκεκριμένα όρια. Τα όρια αυτά έχουν όνομα: Το πρώτο λέγεται 3ο κουμπί του πουκαμίσου (από πάνω προς τα κάτω), το οποίο πάντα παραμένει κλειστό. Το δεύτερο λέγεται άσπρο (βλ. προηγούμενο post). Το τρίτο λέγεται «Δεν είμαι Δήμαρχος Αμαρουσίου με αχρωματοψία».
• Ζητάτε ψήφο εμπιστοσύνης; (π.χ. σε μια κοινοβουλευτική ομάδα, στο σύλλογο γονέων και κηδεμόνων κ.λπ.)
  Πρέπει να είστε σεμνός και ταπεινός σε βαθμό νεοδημοκρατισμού. Επιλέξτε ένα σκούρο κοστούμι και μια σοβαρή γραβάτα με ένα λευκό πουκάμισο ώστε να δείχνετε δυναμικός, αξιόπιστος και αξιοπρεπής ταυτοχρόνως.
• Θέτετε υποψηφιότητα; (π.χ. για πρόεδρος κόμματος, για  γενικός γραμματέας του συλλόγου ψαροντουφεκάδων Κω, για διοργανωτής του αποκριάτικου χορού των απανταχού Ηπειρωτών)
  Εδώ πρέπει να επιλέξετε κάτι που να ξεχωρίζει (με την καλή έννοια, βγάλτε επιτέλους τον Δήμαρχο Αμαρουσίου από το βρώμικο μυαλό σας…) Τολμήστε μια γραβάτα με κόκκινα στοιχεία (όχι solid κατακόκκινη ε;), ένα κοστούμι και ένα πουκάμισο που να σας κάνει να αισθάνεστε άνετα ενώ παράλληλα σας κολακεύει. Όσοι έχετε νεοδημοκρατικό σωματότυπο (90 κιλά και άνω) και νεοδημοκρατικό ποίμνιο, επιλέξτε ένα ηγετικό σακάκι σταυρωτό. Οι υπόλοιποι, αποφύγετέ το επιμελώς.
• Παραιτείστε; (π.χ. από το Δ.Σ. εταιρίας κινητής τηλεφωνίας, από πρόεδρος κόμματος, από την κριτική επιτροπή talent show)
  Σε αυτή την περίπτωση έχουμε πολλές επιλογές, αναλόγως με το statement που θέλουμε να κάνουμε. Αν π.χ. θέλουμε να πούμε «κάποια μέρα θα το μετανιώσεις και θα κλαις με μαύρο δάκρυ που με εξανάγκασες σε παραίτηση Παναγή» μπορούμε είτε να βάλουμε κάτι που θα φορούσαμε οποιαδήποτε ημέρα για να υπονοήσουμε το αιφνίδιον του πράγματος είτε κάτι ηγετικό προκειμένου να προκαλέσουμε μία υποσυνείδητη σύγκριση με αυτόν που μένει (ή έρχεται). Αν θέλουμε να δείξουμε βουβή αξιοπρέπεια, βάζουμε κάτι πολύ σεμνό, ταπεινό και επαγγελματικό, διότι «εγώ πάνω απ’όλα είμαι επαγγελματίας και όχι κανένα τσόλι να σε γλείφει, και έχω και αρχές και έχω πάει και μια φορά και στο Άγιον Όρος με τον πνευματικό του Αρναούτογλου, εντάξει;»

Σε επόμενα posts θα αναλύσουμε, εάν το επιθυμείτε φυσικά και άλλες περιπτώσεις και περιστάσεις (δεξιώσεις, συνεστιάσεις, κηδείες, ναυτικές εβδομάδες, συμμετοχή στην κριτική επιτροπή του διαγωνισμού Μις Πελοπόννησος κ.λπ.)

Ν

Ντυθείτε ακροδεξιός ή σαν ακροδεξιός

Σήμερα ορκίστηκαν οι νέοι βουλευτές, μεταξύ των οποίων και 10 βουλευτές του ΛΑΟΣ. Α propos συγχαρητήρια πολλά στον Πρόεδρο για τα ευρηματικά ονόματα ΛΑΟΣ-Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός, ΝΕΟΣ-Νεολαία Ορθόδοξου Συναγερμού, ΦΟΣ-Φοιτητική Οργάνωση Συναγερμού. Του προτείνω επίσης τα ονόματα ΤΑΚΟΣ-Τουρκοφαγικό Ασκέρι Κερασοπαραγωγών Ορθόδοξου Συναγερμού και ΡΑΚΟΣ-Ρωσόφιλοι Αγιοποιημένοι Καλόγεροι Ορθόδοξου Συναγερμού – αν θέλει και άλλα να αφήσει παρακαλώ comment στο blog και θα τον βοηθήσω, με την ανάλογη χρέωση φυσικά.

Σας παρουσιάζω σήμερα λοιπόν σε avant premiere ορισμένους από τους νέους κοινοβουλευτικούς ανθούς (εκτός από τον κυριούλη με τον δικέφαλο στο backdrop και τον υπνωτισμένο – είναι και οι δύο εξωκοινοβουλευτικοί μεν σημαντικοί για την παράταξη δε). Δεν θα ασχοληθώ με επουσιώδη ζητήματα όπως το αν αυτοί οι γοητευτικοί κύριοι θέλουν να κάνουν body lotion από λαθρομετανάστες, αν θα πρέπει όλοι να φοράμε σταυρούς Fa Cad’oro με το ζόρι στο λαιμό και το κινητό μας να έχει για ringtone «Τη Υπερμάχω».

Θα ήθελα όμως να σχολιάσουμε παρέα, το ενδυματολογικό στιλ που λανσάρει για την κολλεξιόν Φθινόπωρο – Χειμώνα 2007-08 ο ΛΑΟΣ. Οπότε έχουμε και λέμε:

– Φοράμε πάντοτε κοστούμι. Το σακάκι το βγάζουμε μόνο όταν σβήνουμε φωτιές (όπως π.χ όταν ο Πρόεδρος ήρθε αντιμέτωπος με το θεριό στον Υμηττό)

– Φοράμε γραβάτες είτε μπλε (ελληνικές, ορθόδοξες), είτε κάτι που να ασημίζει, διότι το ασημί θυμίζει τα λέπια των ψαριών, τα ψάρια τη θάλασσα και η θάλασσα το ελληνικό γαλάζιο.

– Είμαστε πολύ καλά κουρεμένοι και γενικώς groomed, και προσπαθούμε να δείχνουμε όσο πιο clean cut μπορούμε. Επίσης δεν έχουμε ίχνος μουστακιού ή γενιού. Έτσι ξεγελάμε καλύτερα τις αρχές οι οποίες αγνοούν ότι έχουμε τέσσερεις Αλβανούς αλυσοδεμένους στο υπόγειο.

– Το μεγάλο μυστικό κρύβεται στο βλέμμα. Πρέπει να δείχνει φιλικό αλλά σε μια δεύτερη ανάγνωση να είναι απειλητικό. Κοιτάμε τον πολίτη κατάματα με σκοπό να τον πείσουμε ότι ναι, είμαστε τελείως λογικοί, και ναι, όντως οι εξωγήινοι που τρώγανε στη Μπιφτεκούπολη χθες μιλούσαν αρχαία Ελληνικά.

– Αν πρόκειται να φωτογραφηθείτε, επιλέξτε ένα χριστιανο-αρχαιο-σοβαροφανές backdrop. Ο Δικέφαλος Αετός, η Παναγιά η Γλυκοφιλούσα, ο Αλέξανδρος ο Μέγας καβάλα στον Βουκεφάλα είναι μερικά παραδείγματα. Στην ανάγκη ρίξτε μια σημαία ανέμελα στους ώμους και είστε ΟΚ.

Ν

Le Maire Royal

Ο κοσμοπολιτισμός και η φιλομάθειά μου με έχουν καταστήσει συνεπή αναγνώστη πόλλών εντύπων από τα οποία ενημερώνομαι για τη μόδα και τις ευρύτερες κοινωνικοπολιτικές εξελίξεις. Ομολογώ όμως ότι πάνω από το Wallpaper, πάνω από το L’Officiel Hommes, πάνω από το V, βάζω ένα άλλο έντυπο. Ένα έντυπο που δεν το γνωρίζουν ίσως πολλοί αλλά όσοι το ξέρουν το αγαπούν και το μοιράζονται σαν ένοχο μυστικό: το Αθμόνιον Βήμα.

Το Αθμόνιον Βήμα, εκτός από επιφυλλίδες για καίρια ζητήματα όπως τον βίο του Γερο-Κοσμά του Αιτωλού, μου δίνει τη δυνατότητα να παρακολουθώ από κοντά τις κινήσεις του ανερχόμενου ενδυματολογικού ινδάλματος της Β’ Αθηνών, του αγαπημένου μου Δημάρχου Αμαρουσίου κ. Πατατούλη.

Δυναμικός, αγέρωχος και ωραίος, ο Γιατρός-Δήμαρχος ενσαρκώνει με τον καλύτερο τρόπο το «Greek Suburban Dream».

Παρέα με την συμβία του, καθηγήτρια κα Μαρίνα-Barbie Fantastic-Plastic-Elastic-Πατατούλη, (η οποία a propos κατέχει και τη θέση  της Υπευθύνου των Χορευτικών Τμημάτων και είναι και μέλος του Δ.Σ. της Δημοτικής Επιχείρησης Πολιτισμού), δίνουν μαθήματα μόδας, καλαισθησίας και πολιτισμού σε καθημερινή βάση.

Τι να πρωτοθυμηθώ; Το Πάσχα, ο Δήμαρχος Πατατούλης έφερε για πρώτη φορά στο θρησκευτικά καταπιεσμένο και πνευματικά διψασμένο Μαρούσι το Άγιο Φως έτσι ώστε οι Μαρουσιώτες να πάψουν να εκκλησιάζονται με φλόγες-μαϊμούδες και να έχουν επιτέλους την veritable εκδοχή ανά χείρας. Κοιτάξτε πόσο ωραία δένει το βάψιμο Κλεοπάτρας με μπλε σκιά της κας Δημάρχου με την σεμνά γυαλιστερή γραβάτα του Δημάρχου λίγο πριν τους λαμπαδιάσει ο κύριος με τα χρυσά.

Ή μήπως να μιλήσω για αυτόν τον πρωτοποριακό θεσμό που θέσπισε η κα Δημάρχου, το 1ο Διαδημοτικό Latin Party; Εδώ, το βασιλικό ζεύγος του Αμαρουσίου επέλεξε ένα πιο casual σύνολο: Η κα Δημάρχου με ένα γουστόζικο κόκκινο φουστάνι και 12ποντα τακούνια και ο κος Δήμαρχος με ένα ριχτό πουκαμισάκι με μια ελαφρά διαφάνεια, τόση όση απαιτείται για να υπονοείται διακριτικά ο διάχυτος, γνήσιος, νεοδημοκρατικός ανδρισμός του…

Ο ιστορικός του μέλλοντος οφείλει να αφιερώσει ένα κεφάλαιο στο ζεύγος Πατατούλη και το νέο ενδυματολογικό ήθος που έφεραν στο Μαρούσι, δίνοντας του αυτό το touch of class που του αξίζει. Οι φούξια γραβάτες με το ασορτί μαντηλάκι, το solarium, οι ξανθοί βόστρυχοι, οι γαλλικοί λευκοί γιακάδες, το ηγετικό βλέμμα, αυτή η λεπτή ισορροπία μεταξύ λαμπάντα, ζεϊμπέκικου και καντρίλιας που διατηρεί το βασιλικό μας ζεύγος αποτελούν σαφώς αντικείμενο για μια αναδρομική έκθεση στο Victoria & Albert Museum το 2080… Και το καλύτερο είναι ότι μόλις φέτος ανέλαβαν!

     

Ν.

Επίθεση στο αμυντικό polo

Αχ αυτοί οι Ευάγγελοι της πολιτικής… Από τη μία ο Βενιζέλος με τους καφέδες και τα γενικότερα ενδυματολογικά προβλήματα, από την άλλη ο μακαρίτης ο Γιαννόπουλος με εκείνα τα αλήστου μνήμης ivoire κοστούμια, τώρα έχουμε και τον Υπουργό Αμύνης με τα polo shirts. Τι έγινε Υπουργέ; Γιατί έχετε αντικαταστήσει το πουκάμισο με τα polo; Γύρισε η Κονσεπσιόν πίσω στη Μανίλα και δεν έχετε βρει κοπέλα να κάνει καλό σίδερο; Σας έπιασε μια τάση να νεανίσετε; Και αφού το κάνετε που το κάνετε γιατί δεν το κάνετε σωστά; Και αυτές οι τσαχπινιές με το χέρι ψηλά και το δάχτυλο να  δείχνει «νονός, νονός» τι είναι; Πνίγηκε κανείς; Ελπίζω τουλάχιστον να διαβάσατε το προηγούμενο post περί αποσμητικού…

Με αφορμή αυτές τις χαριτωμένες φωτογραφίες του Υπουργού θα ήθελα να μιλήσουμε λιγάκι για τα polos και το πώς φοριούνται. Ευχαριστώ για ακόμα μια φορά τον κ. Ευάγγελο για την προσφορά του να κάνει το μοντέλο.

Τα polos δεν υποκαθιστούν τα πουκάμισα. Άλλο ρόλο έχουν τα μεν, άλλο τα δε. Οπότε έχουμε και λέμε. Δεν φοριούνται με σακάκια, ιδιαίτερα δε με σακάκια κοστουμιών. Τα σακάκια δεν είναι για να φοριούνται κοντομάνικα από μέσα. Λίγη μανσετούλα όσο να’ναι πρέπει να φαίνεται…

Επίσης, τα polos δεν τα βάζουμε μέσα από το παντελόνι, όσο και αν θέλουμε να δείξουμε την αγκράφα της ζώνης μας ή το μέγεθος της κοιλιάς μας.

Τέλος, δεν τα κουμπώνουμε ποτέ μέχρι πάνω. Σε λίγο ο Υπουργός θα τα συνδυάσει και με γραβάτα… Κρίμα… Και πήρατε και τόσους σταυρούς…

Τα polos, ή παλιότερα tennis shirts, έχουν σαφείς αθλητικές ρίζες. Είναι συνήθως από χοντρό βαμβάκι (συνήθως pique) και άρχισαν να παίρνουν τα πάνω τους στα ’50s όταν ο René Lacoste τα λανσάρισε εντός και εκτός γηπέδων. Χαρακτηριστικό τους είναι το πιο μακρύ τελείωμα πίσω (το λεγόμενο «tennis tail») και ο σχετικά χοντρός γιακάς ο οποίος έπρεπε να μπορεί να στέκεται ακόμα και όρθιος, για να προστατεύσει τον σβέρκο του παίκτη από τον ήλιο.

Η δεύτερη τους άνθηση οφείλεται στον Ralph Lipschitz, ευρύτερα γνωστό ως Ralph Lauren. O Lauren τα έβαλε στη συλλογή του το 1967, ενώ στην Ελλάδα ξεκινούσαν τα δύσκολα και ο Αρχιεπίσκοπος διάβαζε. Ίσως γι’αυτό στην Ελλάδα είχαμε και μια σχετική χρονοκαθυστέρηση και επανήλθαν δριμύτερα και στα early ’90s ειδικά μεταξύ των μαθητών του Κολλεγίου, του Μωραΐτη και λοιπών προοδευτικών δυνάμεων. Σήμερα πλέον έχουν καταξιωθεί τόσο στην αντρική γκαρνταρόμπα που ο Υπουργός τα έχει πλύνε-βάλε.

Να σας πω επίσης ότι υπάρχουν αρκετές καλές εναλλακτικές για να επιλέξετε. Πέραν των κλασσικών Lacoste, Polo – Ralph Lauren και Fred Perry (τα οποία έκαναν τρελλό comeback πέρυσι αλλά φέτος έπεσαν πάλι) υπάρχουν και πολλές άλλες παραλλαγές από άπειρα brands και για όλα τα βαλάντια. Από το ταπεινό Gap και τους υπερτιμημένους Abercrombie & Fitch μέχρι τους Gucci και Dior, όλοι έχουν polos στη συλλογή τους σε άπειρα χρώματα. Αν είστε αδύνατος, αξίζει επίσης να δείτε την πιο πρόσφατη, custom fit συλλογή του Ralph Lauren που εφαρμόζει καλύτερα από το κλασσικό κόψιμο.

Γενικώς τα polos είναι από τις «ασφαλείς» λύσεις για ένα καθημερινο, casual ντύσιμο και χαλαρές συγκεντρώσεις της Νέας Δημοκρατίας, ενώ στην ΟΝΝΕΔ σχεδόν αποτελούν υποχρεωτική στολή. Αν όμως είστε στην Κεντρική Επιτροπή του κόμματος, φορέστε τα μόνο στην εξοχή και στο barbecue party του βασικού οικονομικού υποστηρικτή σας…

Ν

Τέχνη & πολιτισμός: "Το άρωμα" vs. "ο δωδεκάλογος του γύφτου"

Είμαι πολύ χαρούμενος γιατί σήμερα γράφω το πρώτο post που απαντά σε ερώτημα (άγνωστου) αναγνώστη. Το γεγονός ότι έχουμε αναγνώστες που δεν μας ξέρουν στις 5 πρώτες μέρες λειτουργίας του blog (τη θεία Νίτσα, τον αξάδερφο από τα Γιαννιτσά και τη δασκάλα μου από τα προνήπια τους έχουμε ήδη επιστρατεύσει για να ανέβουν τα νούμερα, άτιμη AGB) μας συγκινεί ιδιαιτέρως. Ιδιαιτέρως επίσης μας συγκινεί και το θέμα που έθιξε ο φίλτατος αναγνώστης: Το άρωμα.

Ούτε βαλτός να είστε φίλε αναγνώστη… Η φύση, αυτή η ανεξέλεγκτη δύναμις, με έχει προικίσει με μία όσφρηση, όχι επιπέδου Jean-Baptiste Granouille μεν, αλλά ισχυρότατη δε. Έτσι, οι παρθένες κορασίδες των Αθηνών έχουν προς το παρόν γλιτώσει, αλλά πολύ συχνά η μύτη μου παραπονείται από τις μυρωδιές που αναγκάζεται να διαχειριστεί.

Στην Ελλάδα λοιπόν υπάρχει μία έντονη διαφοροποίηση από τα υπόλοιπα μέρη του πλανήτη που είχα την χαρά να επισκεφθώ (και εκείνα την τιμή να με υποδεχθούν, ορισμένες φορές με τιμές αρχηγού κράτους ομολογώ…). Οι άντρες φοράνε άρωμα σε σαφώς μεγαλύτερη συχνότητα από ότι στο εξωτερικό. Μέχρι εδώ καλά. Όμως συχνάκις δεν τίθεται μόνο θέμα συχνότητoς, αλλά και ποσότητoς. Και εδώ υπάρχει ένα μικρό προβληματάκι… το οποίο αποτελεί και το προκείμενο του blog.

Ενθυμούμαι έναν γνωστό μου, που όσες φορές τον πετύχαινα (πάντα δε επί της οδού Κανάρη για κάποιον άγνωστο λόγο) μετά από την σχετική χειραψία το χέρι μου μύριζε Dolce & Gabbana για μια εβδομάδα και ας σαπουνιζόμουν τακτικά. Λες και είχε εμποτίσει το δέρμα του και αυτός με τη σειρά του το δικό μου.

Αναρωτήθηκα πολλές φορές γιατί ορισμένοι άντρες (και γυναίκες φυσικά) λούζονται με το άρωμά τους… Θέλουν να προκαλούν εντύπωση; Θέλουν να τους ακολουθούν σμήνη θαυμαστών; (συνήθως τους ακολουθούν σμήνη μελισσών) Θέλουν να ξορκίσουν βρωμερά και ένοχα μυστικά; Απάντηση στο συγκεκριμένο ερώτημα δεν έχω βρει ακόμη, αλλά παραθέτω παρακάτω κάποιες λύσεις όσον αφορά τα ανδρικά αρώματα.

Χάριν απομνημονεύσεως και ουχί για να θίξω το υψίστης λογοτεχνικής (και πολιτικής) σημασίας έργο του Παλαμά, έχω συνδέσει τους προτεινόμενους 12 κανόνες με τον γνωστό Δωδεκάλογο του Γύφτου:

1. «Ο Ερχομός»: Δεν είναι ανάγκη όλοι να καταλαβαίνουν την άφιξη σας από το άρωμά σας. Αν μη τι άλλο, χάνετε το πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού

2. «Δουλευτής»: Ο Παλαμάς αναφέρεται στον «ιδροκόπο δουλευτή». Αν λοιπόν υπάγεστε σε αυτήν την κατηγορία, ένα μπάνιο και λίγο αποσμητικό πριν από το ψέκασμα δεν θα έβλαπτε…

3. «Αγάπη»: Πολύ συχνά συνδέουμε ένα άρωμα με ένα άτομο. Το πρώτο άτομο πάνω στο οποίο το μυρίσαμε, ένα άτομο που αγαπάμε, ή ένα άτομο που αγαπάμε να μισούμε. Εξ ορισμού τα αρώματα είναι λιγότερα από τα άτομα, άρα υπάρχουν πάντα στατιστικά σημαντικές πιθανότητες να μυρίσουμε το ίδιο άρωμα σε παραπάνω από ένα άτομο. Ένας λόγος παραπάνω να είμαστε προσεκτικοί και διακριτικοί στο πώς φοράμε ένα άρωμα: Δεν ξέρουμε τι συναισθήματα γεννάμε…

4. «Ο Θάνατος των Θεών»: Ξεχάστε τα must-have brands όταν διαλέγετε άρωμα. Πολλές φορές, όταν μας αρέσει (ή όταν νομίζουμε ότι μας αρέσει, ή όταν νομίζουμε ότι θα αρέσει στους άλλους κ.λπ.) ένα brand, ένα mega-brand, ένας «θεός», αλλά δεν έχουμε τα χρήματα για να πάρουμε λόγου χάριν ένα πουκάμισο καταλήγουμε υποσυνείδητα (ή και συνειδητά) να αγοράζουμε ένα υποκατάστατο σε άρωμα, ή γυαλιά ή κάτι άλλο τέλος πάντων που έχει το ίδιο όνομα αλλά είναι φτηνότερο. Με άλλα λόγια, θέλω ένα Gucci κοστούμι, αλλά καταλήγω με ένα Gucci άρωμα. Τα περισσότερα brands, έχουν κάνει license το brand τους σε εταιρίες αρωμάτων, με αποτέλεσμα πολλά αρώματα διαφορετικών brands να είναι προϊόντα του ίδιου αρωματοποιού. Μην θαμπώνεστε από τα brands. Προτιμήστε αρώματα που να ταιριάζουν στην ιδιοσυγκρασία σας, τον τόνο του δέρματός σας και τον τρόπο ζωής σας.

5. «Ο Θάνατος των Αρχαίων»: Ό,τι ισχύει για τα mega-brands (λόγος 4), ισχύει και για τα celebrities. Μην αγοράζετε άρωμα βάσει του ονόματός του celebrity-endorser (βλ. JLo, Britney κλπ)

6. «Γύρω σε μια φωτιά»: Το άρωμα περιέχει οινόπνευμα. Ένας λοιπόν λόγος παραπάνω να βάζετε άρωμα με μέτρο: Είστε λιγότερο εύφλεκτος!

7. «Το Πανηγύρι της Κακάβας»: Α, το πανηγύρι! Θέλετε να σας το αναλύσω αυτό ή το πιάνετε και μόνοι σας; Αν θέλετε βοήθεια, σας παραπέμπω σε παλαιότερο post με θέμα το αποσμητικό.

8. «Προφητικός»: Προσπαθήστε να ανακαλύψετε ιδιαίτερα αρώματα που δεν είναι ευρέως διαδεδομένα και τολμήστε τα (σε μικρές ποσότητες πάντα) πριν γίνουν του συρμού. Υπάρχουν αρκετοί μικροί ή τέλος πάντων μικρότεροι οίκοι αρωμάτων με καταπληκτικά και ιδιαίτερα αρώματα που αξίζουν την προσοχή σας. Δεν θα μαρτυρήσω τα μυστικά μου και το άρωμά μου, αλλά για να δώσω ένα παράδειγμα θα σας μιλήσω για τους Caswell & Massey (από το 1752), τον Penhaligon’s του Λονδίνου, ή τον γνωστότερο οίκο του Creed και τα γαλλικά L’Artisan Parfumeur. Αυτά είναι απλά παραδείγματα, το ιδανικό είναι να ανακαλύψετε μόνοι σας σε μια βόλτα σε μια άγνωστη πόλη το άρωμά σας, και όχι μέσα σε ένα duty free. Επίσης, μην μυρίσετε πολλά αρώματα μαζί, θα μπερδευτείτε. Για να «καθαρίσετε» τη μύτη σας μεταξύ αρωμάτων, μυρίστε κάτι δυνατό, όπως π.χ. άκοπο καφέ.

9. «Το βιολί»: Έχετε ακούσει που λένε «αυτός το βιολί του» για κάποιον που επιμένει; Ε, στα αρώματα δεν είναι κακό αυτό και σαφώς είναι προτιμότερο από το να εναλλάσσετε 5 ή 10 διαφορετικά αρώματα λες και ψεκάζεστε με δωρεάν δείγματα από τον Χόντο. Ποιο το νόημα; Καταλαβαίνω ίσως να έχει κάποιος ένα καλοκαιρινό και ένα χειμερινό άρωμα αλλά μέχρι εκεί…

10. «Αναστάσιμος»: Κάποια παλιά, κλασικά αρώματα έχουν προσφάτως νεκραναστηθεί και κάνουν ένα δυναμικό comeback. Δεν είναι εξάλλου τυχαίο ότι άπειρα αρώματα έρχονται και παρέρχονται αλλά κάποια κλασικά παραμένουν. Πειραματιστείτε μαζί τους, αλλά να γνωρίζετε ότι έχουν ειδικό βάρος και ίσως οδηγήσουν σε ακούσιες συγκρίσεις…

11. «Το παραμύθι του αδάκρυτου»: Εδώ ομολογώ ότι ο ποιητής με δυσκόλεψε οπότε θα αποκλίνω ελαφρώς. Ας μιλήσουμε ακόμα μια φορά για ποσότητες. Πιστέψτε με: Δύο-τρία σύντομα ψεκάσματα αρκούν. Αν είστε καθαρός και το δέρμα σας δεν μυρίζει άσχημα για κάποιον λόγο, λίγο άρωμα αρκεί, σας το υπόσχομαι.

12. «Κόσμος»: Ο κόσμος είναι πολύς. Τα αρώματα επίσης. Επίσης πολύς κόσμος ζαλίζεται εύκολα με τις έντονες μυρωδιές. Λυπηθείτε τους. (Επαναλαμβάνομαι, το ξέρω, αλλά η επανάληψις είναι μήτηρ της μαθήσεως)

13. Bonus: «Σε μια γυναίκα»: Κακά τα ψέματα, οι πιο πολλοί άνθρωποι φοράνε άρωμα για να μυρίζουν ωραία και βασικά να αρέσουν. Δώστε προσοχή λοιπόν στα σχόλια των τρίτων (οι γυναίκες είναι συνήθως καλοί κριτές) σχετικά με το άρωμά σας. Είναι καταπληκτικό όταν σε σταματάει κάποια άγνωστη στο δρόμο για να σε ρωτήσει τι άρωμα φοράς (ναι, συμβαίνει και εκτός διαφημίσεων). Είναι ακόμα πιο καταπληκτικό αν ο λόγος που σε ρωτάει δεν έχει να κάνει με την ποσότητα του αρώματος (και κανένα καλό άρωμα δεν κυκλοφορεί σε δίλιτρη συσκευασία οπότε μην του συμπεριφέρεστε σαν να το βγάλατε από τη νταμιτζάνα) αλλά με την ποιότητα.

Ν

Το μανίκι, ο Έλβις και οι Αγελάδες

 Πρώτο μου θέμα το μανίκι..Όχι αυτό που τραβάτε στην δουλειά σας, με την γυναίκα σας ή τις εξετάσεις, αλλά την προέκταση του πουκαμίσου σας, η οποία υποφέρει συχνά από βάναυση αισθητική μεταχείριση. Ας δούμε λοιπόν μαζί τους πέντε χρυσούς  κανόνες προς το μανίκι σας, εξειδικεύοντας στην ρεβέρ κίνηση (και όχι αγαπητέ μου Πι, δεν ομιλώ για το ρεβέρ του Αγκάσι).

1. Σας έχω άσχημα νέα. Ο Έλβις πέθανε. Και μαζί του πέθαναν και οι τεράστιοι γιακάδες στα μανίκια. Στην περίπτωση όμως που βρεθείτε να φοράτε ένα από αυτά (πες βρε αδερφέ ότι έχουν καεί όλα σου τα ρούχα στις μεγάλες πυρκαγιές και είναι το μόνο που σου έχει μείνει), εννοείται πως καλύτερα να σας γυρίσει το κεφάλι ανάποδα αλά εξορκιστής, παρά το μανίκι.

2. Το δικαίωμα στο ρεβέρ του μανικιού περισσότερες από τρεις φορές, ώστε να φτάνει δηλαδή στο ύψος του αγκώνα, έχουν μόνο όσοι ξεγεννούν αγελάδες. Εαν κάνετε οποιοδήποτε άλλο επάγγελμα μην το δοκιμάσετε.

3. Εαν η τρίχα στο χέρι σας θυμίζει αυτή του Νίκου Γκάλη, ο μέγιστος επιτρεπόμενος αριθμός μανικοπεριστροφών ισούται με το μηδέν.

4. Εαν περιστρέφοντας μία (1) φορά το μανίκι βλέπετε ότι οι δύο του άκρες πετούν μακριά από το χέρι σας, μην στενοχωριεστε. Το πουκάμισό σας μπορεί να αυξήσει την αεροδυναμική του αυτοκινήτου σας και συνεπώς την επιτάχυνσή του, βγάζοντας το αριστερό σας χέρι έξω από το παράθυρο την ώρα που οδηγείτε.

5. Συμπερασματικά, μπορούμε να γυρίσουμε μία ή δύο φορές (max) το μανίκι, εφόσον είναι το ίδιο χρώμα με το υπόλοιπο πουκάμισο, ΔΕΝ φοράμε μπέρμπερη (φτάνει να βλέπουμε την επίδειξη στον γιακά) και σεβόμενοι τους κανόνες 1-4.

Φου (foo)

Μη μου λες αντίο

Έτσι θα σε θυμάμαι πάντα… αγέρωχη, περήφανη και ωραία… Γλυκιά, γλυκιά κοπέλλα…

Συγχωρέστε με για το άσχετο αυτό post αλλά έχει και το blog τις αδυναμίες του… Εξάλλου η Μαριέττα αποτελεί ένα αναμφισβήτητο fashion icon. Επίσης το blog προσπαθεί να διευρύνει το ακροατήριό του σε εναλλακτικά κοινά όπως οι crossdressers, οι οποίοι πολλές φορές καταλήγουν σε στιλιστικά αποτελέσματα παρόμοια με αυτά της πρώην (αχ…) Υπουργού και πρώην (αχαχαχ…) Βουλευτού…

Ν

Don’t wear white after Labor Day!

Στο τέλος της ταινίας Serial Mom του John Waters, η Kathleen Turner, εξοργισμένη που η ένορκος υπ’αριθμόν 8 φορά άσπρα παπούτσια ενώ είναι φθινόπωρο, την σκοτώνει με δύο χτυπήματα με το ακουστικό του τηλεφώνου.

Ένας παλιός ενδυματολογικός κανόνας στην Αμερική επιτάσσει ότι δεν πρέπει να φορά κανείς λευκά πριν από την αργία του Memorial Day (την τελευταία Δευτέρα του Μαΐου) και μετά από την αργία του Labor Day (την πρώτη Δευτέρα του Σεπτεμβρίου). Το faux pas αφορά κυρίως στα άσπρα παπούτσια, και υποτίθεται ότι πλέον θεωρείται ξεπερασμένο. Χαζεύοντας όμως το fashion editorial ενός καλοκαιρινού τεύχους του ελληνικού Men’s Health περιμένοντας να κουρευτώ, με φρίκη (αντίστοιχη της Serial Mom ομολογώ…) διαπίστωσα ότι ισχύει ακόμα το παλιό διαφημιστικό zinger: «Στην Ελλάδα αγαπούν το λευκό – Αγαπούν το ROL!» Άσπρα παπούτσια, άσπρα κοστούμια, άσπρες ζώνες… κάθε καλοκαίρι οι παγωτατζήδες βγαίνουν σουλάτσο στα νησιώτικα νυφοπάζαρα. Ας ξεκαθαρίσουμε λοιπόν τα πράγματα μια και καλή: Προσωπικά δεν θα ήθελα ούτε νεκρό να με βρουν με άσπρα παπούτσια, ανεξαρτήτως εποχής.

Το άσπρο, σε οποιαδήποτε άλλη εκδοχή πλην του πουκαμίσου, του polo και του t-shirt, (και των εσωρούχων προφανώς) είναι πολύ δύσκολο να φορεθεί από έναν άντρα, ειδικά από έναν «καθημερινό» άντρα με ατέλειες, καθώς αυτές ακριβώς οι  ατέλειες υπερτονίζονται από το λευκό. Ομολογουμένως, πολλοί σχεδιαστές μόδας λανσάρουν αρκετά άσπρα ρούχα και παπούτσια, αλλά επίσης βγάζουν και ρούχα με φτερά, αυτά θα τα φορούσατε; Επίσης αρκετά με τον μύθο του μεσογειακού μελαχρινού εραστή με το άσπρο λινό, δεν παίζετε στη Shirley Valentine.

Ιδού λοιπόν οι κανόνες του blog για τη χρήση του λευκού:

• Εκτός εάν είστε ναύτης, χασάπης, μικροβιολόγος, μπογιατζής ή ερευνητής της Crest, αποφύγετε τις all-white εμφανίσεις.
•  Τα άσπρα παπούτσια (και η ασορτί ζώνη) απαγορεύονται. Δια ροπάλου. Ok? Μόνη εξαίρεση τα αθλητικά και τα «καλά» sneakers όπως αυτά των Dior Homme, Gucci, Tod’s, Hogan κ.λπ.
• Οι άσπρες κάλτσες συνοδεύουν μόνο αθλητικές εμφανίσεις
•  Αν για κάποιον λόγο έχετε κάνει τάμα στη Μεγαλόχαρη ότι θα βάλετε οπωσδήποτε λευκό παντελόνι, να θυμάστε τα εξής:
  •  Το λευκό φεγγίζει, άρα το εσώρουχο φαίνεται, άρα το λαμβάνουμε υπ’όψιν
  •  Το λευκό λεκιάζει, άρα δεν φοράμε το παντελόνι δεύτερη φορά
  •  Το λευκό παντελόνι πρέπει να είναι ιδιαίτερα καλοραμμένο γιατί οι ατέλειες του φαίνονται πιο εύκολα. Επίσης φαίνεται πιο εύκολα αν είναι τσαλακωμένο
  •  Δεν το συνδυάζουμε ούτε με λευκό πουκάμισο (παγωτατζής), ούτε με ροζ  χτυπητό (κουφέτο), ούτε με σκούρο/μαύρο (βαλκάνιος τραγουδιστής στη Eurovision ή ρώσος χορευτής στον πάγο). Μάλλον καταλήγουμε σε κάτι ανοιχτό, δηλαδή γαλάζιο ή πολύ απαλό ροζ. Επίσης προσέχουμε το ύφασμα και η γραμμή του παντελονιού και το ύφασμα και η γραμμή του πουκάμισου να είναι συμβατά μεταξύ τους. (π.χ. στενό με στενό, λινό με λινό κ.λπ.)
  •  Όσον αφορά στα παπούτσια, συνδυάστε είτε το με «καλά» sneakers με βάση το λευκό αλλά και άλλα χρώματα πάνω. Δείτε ένα παράδειγμα εδώ. Εναλλακτικά δοκιμάστε ένα σχετικά ανοιχτόχρωμο (αλλά όχι άσπρο) loafer ή driving shoe. 
  • Ξανασκεφτείτε το… προτιμήστε ένα παντελόνι μπεζ ή στο χρώμα της άμμου.
• Τα άσπρα κοστούμια δεν τα συνιστώ, ούτε αν παντρεύεστε, ούτε αν παντρεύετε, ούτε αν βαφτίζετε. Ίσως αν βαφτίζεστε. Επίσης ίσως αν είστε εκπάγλου καλλονής οπότε πραγματικά το τι φοράτε δεν παίζει και τόσο σημαντικό ρόλο. Σε αυτή την περίπτωση και με ένα τσουβάλι να βγείτε μια χαρά θα είστε.

Δεν ξέρω αν σας έπεισα για τις δυσκολίες του λευκού αλλά τουλάχιστον τώρα που χειμωνιάζει ξεχάστε το για λίγο. Το λευκό τον χειμώνα ταιριάζει μόνο στις πολικές αρκούδες. Οπότε εκτός αν σας λένε Knut και μένετε στο Βερολίνο, διαλέξτε κάτι άλλο. Και για να ζεσταθείτε τον χειμώνα, κάψτε αυτά τα γελοία fashion editorials…

N