Άγιε μου Βασίλη φέρε μου και μένα ένα Νομάρχη

Γιατί αυτοί οι τύποι στον Βορρά να έχουν όλη την τύχη; Γιατί εμείς οι κάτοικοι των Αθηνών να μην μπορούμε να απολάυσουμε ένα αντίστοιχο επίπεδο πολιτισμού, μέριμνας και πρόνοιας;
Πόσο πρέπει ακόμα να περιμένω για να γίνει ο Νομάρχης, ο Άνθρωπος, ο Άντρας ο Πολλά Βαρύς, ο Ερωτικός, ο Τραγουδιάρης, Πρόεδρος της Δημοκρατίας;
Για να καταλάβετε τη ρίζα της ζήλειας μου, αντιγράφω το δελτίο τύπου της Νομαρχίας Θεσσαλονίκης:

«Ο Νομάρχης Θεσσαλονίκης Παναγιώτης Ψωμιάδης πέταξε με ελικόπτερο, ντυμένος Αϊ-Βασίλης, με προορισμό τη Νέα Μεσήμβρια, όπου μοίρασε δώρα στα παιδιά στον αύλειο χώρο του Πολιτιστικού Συλλόγου της Νέας Μεσήμβριας.»

Εμείς στην Αθήνα, μπούρδες. Ένα ψωροδέντρο στο Σύνταγμα, κάτι μαγεμένα-μαραμένα πεύκα λέει στον Εθνικό Κήπο και ένα καρουσέλ ελαφρώς μεταχειρισμένο. Ούτε ελικόπτερα, ούτε μεταμφιέσεις, ούτε καν ένα «χο χο χο» σε ποντιακή διάλεκτο.

Βλέπετε και μόνοι σας πώς του πάει του Νομάρχη μας το ρομπάκι. Λίγο πιο σκούρο να ήταν και θα έμοιαζε με βυζαντινή αυτοκρατορική πορφύρα. Και μετά λένε ότι οι ηγέτες και οι ηγεμόνες δεν γεννιούνται αλλά γίνονται… Χα! Θα τα σκίσω τα πτυχία μου.
Και μην νομίζετε ότι ο Νομάρχης επαναπαύθηκε μετά από τη χθεσινή του πτήση: Αντιγράφω ξανά δελτίο τύπου της Νομαρχίας Θεσσαλονίκης (το οποίο βρίσκεται στην ενότητα Πολιτισμός-Τουρισμός):

«Ο Nομάρχης Θεσσαλονίκης Παναγιώτης Ψωμιάδης σας προσκαλεί τη Δευτέρα 17 Δεκεμβρίου 2007 … για την παρουσίαση του νέου CD με τίτλο «Το αηδονόπον» του δεκατριάχρονου Πόντιου τραγουδιστή Χαράλαμπου Τσαντεκίδη.

Το CD του ταλαντούχου τραγουδιστή προσκαλεί το κοινό σε ένα διαφορετικό μουσικό ταξίδι στον Πόντο, που υποστηρίζουν με τη συμμετοχή τους ο Νομάρχης Θεσσαλονίκης Παναγιώτης Ψωμιάδης και ο Νομάρχης Ημαθίας Κώστας Καραπαναγιωτίδης, οι οποίοι θα τραγουδήσουν ποντιακά τραγούδια φορώντας παραδοσιακές στολές του Πόντου.»

Μετά λοιπόν από το αγιοβασιλιάτικο ρομπάκι, ο Νομάρχης, ο Άνθρωπος, ο Άντρας ο Πολλά Βαρύς, ο Ερωτικός, ο Τραγουδιάρης θα ρίξει πάνω του και μια στολή ποντιακή (όσο ζω ελπίζω: εύχομαι να τη συνδυάσει με το κόκκινο σκουφί του Άγιου Βάσίλη, ή έστω με τη ψεύτικη γενειάδα).

Ανυπομονώ να ολοκληρωθεί η τριλογία Δεκεμβριανής Μεταμφίεσης του Νομάρχη μας με στολή τσαλαπετεινού, πέρδικας ή άλλου πτηνού της αρεσεκείας του για την ευαισθητοποίηση των κατοίκων σχετικά με τη δεινή κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η λίμνη Κορώνεια. Γιατί μπορεί η Ευρωπαϊκή Επιτρόπή να τον άδειασε τον Νομάρχη μας ότι δεν απορρόφησε δεκάρα από τα €20 εκατ. που είχαν διατεθεί για την Κορώνεια, αλλά τι ξέρουν αυτοί οι κουτόφραγκοι; Όλοι αδερφές είναι. Θα ντυθεί κοτσύφι ο Νομάρχης, και θα δείτε για πότε θα διορθωθούν όλα!

Ν

L’apothéose du maire royal

Ο αγώνας τώρα δικαιώνεται. Γιατί δυστυχώς στις μέρες μας ακόμα και οι βασιλείς πρέπει να αγωνίζονται. Όταν όμως έρχεται η στιγμή της δικαίωσης, όλος ο κόπος και ο μόχθος ξεχνιούνται. Γιατί πλέον ξέρεις ότι ξέρουν. Ξέρεις ότι σε καταλαβαίνουν. Ξέρεις ότι σε λατρεύουν.

Ν.

Ελλάδα μου, για Σένα ντύνομαι

Ο νομός Θεσσαλονίκης ανήκει στο διαμέρισμα Μακεδονίας. Συνορεύει βόρεια με το νομό Κιλκίς, ανατολικά με το νομό Σερρών και βρέχεται από το Στρυμονικό κόλπο, νότια βρέχεται από το Θερμαϊκό κόλπο, νοτιοανατολικά συνορεύει με το νομό Χαλκιδικής και βρέχεται από το Θερμαϊκό κόλπο και δυτικά συνορεύει με το νομό Ημαθίας και το νομό Πέλλας. Παράγει κυρίως κρασί, ούζο, δημητριακά, κηπευτικά.

Στο παρακάτω ενσταντανέ βλέπουμε τον Νομάρχη Θεσσαλονίκης να ακολουθεί επιθετικές ενέργειες προωθητικού marketing για το ούζο του νομού του σε ένα προφανές target audience: τους οδηγούς. Ο Νομάρχης, με γυρισμένο μανίκι (ένδειξη ανθρώπου που δεν φοβάται τη δουλειά), και τα trademark στενόκωλα παντελόνια του μοίρασε εκείνη την ημέρα άπειρα μπουκαλάκια, μαζί με την ευχή για καλό κατευόδιο.

Πέρα από την εκστρατεία ούζου όμως, ο Νομάρχης είναι ένας άνθρωπος που τιμά τις παραδόσεις και τα ήθη της Ελλάδος, όπως υποδεικνύει και η έμπρακτη συμμετοχή του στα αποκριάτικα δρώμενα της Νομαρχίας, κατά τη διάρκεια των οποίων έκλεψε τη νύφη, την οποία και απόθεσε 10 μέτρα πιο κάτω έτσι ώστε και την κήλη να αποφύγει και να μην του βγει και κανένα περίεργο όνομα του Άντρα με το Α κεφαλαίο. Παρατηρείτε όμως, τη νεοδημοκρατική (μην πω ΛΑΟΣική) ενδυματολογική προσέγγιση του Νομάρχη: Το καρναβάλι καρναβάλι, μα το κοστούμι κοστούμι (εκτός αν αποφάσισε εκείνη τη μέρα να ντυθεί «σοβαρός», απόκριες είχαμε βρε αδερφέ!)

Η αγάπη του Νομάρχη για τη Θεσσαλονίκη, αλλά και την Ελλάδα ολόκληρη είναι αδιαμφισβήτητη και πάει πίσω πολλά χρόνια, τότε που αποφάσισε να κάνει την αγάπη του τραγούδι βροντοφωνάζοντας «Ελλάδα μου, για Σένα τραγουδάω».

Ο Νομάρχης μας ως γνήσιο ενδυματολογικό fashion icon, έχει θεσπίσει δικούς του ενδυματολογικούς κανόνες οι οποίοι συνοψίζονται ως εξής:

• ‘Οταν κάνουμε χειρωνακτικές εργασίες (σηκώνουμε νύφες, σηκώνουμε βαρέλια κ.λπ.) φοράμε κοστούμι

 

• Όταν συναντάμε διπλωμάτες, φοράμε ροζ πουκάμισο

• Όταν τρώμε γιαούρτι, φοράμε γυαλιά ηλίου

 

Επίσης, με μεγάλη χαρά και συγκίνηση σας αποκαλύπτω ότι και ο Νομάρχης διαβάζει το blog, όπως περίτρανα αποδεικνύει η παρακάτω φωτογραφία:

Ας μετρήσουμε παρέα τα χριστιανικά σύμβολα πίστεως που έχει αναρτήσει ο πεφωτισμένος Νομάρχης: 8! Λεπτομέρεια που κάνει τη διαφορά: Οι συνομιλητές του είναι εκπρόσωποι της μουσουλμανικής μειονότητας! Αναμφισβήτητα, ο Νομάρχης, πέραν από πρότυπο ενδυματολογικής ορθότητος αποτελεί και πρότυπο πολιτικής ορθότητος!

Ν

Πρίν χτυπήσει το κουδούνι

Η τελειόφοιτη Αλέκα που μισεί το σχολείο και δεν ανήκει στην cool παρέα της Γ’ Λυκείου αντικρίζει το «πρωτάκι» Εύα που έχει βάλει τα καλά του και έχει πάρει το πλήρες σετ Hello Kitty (σάκα, κασετίνα, τετράδια, στυλό, μολύβι), την ώρα που πάει να βρει το θρανίο της. Στο επόμενο διάλειμμα θα τη στριμώξει έξω από τις τουαλέτες και θα της πάρει το χαρτζιλίκι.
Καλή σχολική χρονιά!

Ν

Ουκ εν τω πολλώ το ευ

Φίλοι μου καλοί, σήμερα θέλω να σας μιλήσω για έναν άνδρα πολύ σημαντικό για τον τόπο μας, όχι μόνο ενδυματολογικώς αλλά πολλαπλώς και ποικιλοτρόπως. Γράφω αυτό το post άρον-άρον γιατί φοβούμαι ότι αυτός ο άνδρας, παρόλη τη σπουδαιότητά του, σύντομα θα ξεχαστεί, ακόμα και από τους 57,175 Έλληνες που τον ψήφισαν πριν δύο Κυριακές… Αλήθεια, πώς περνάει ο καιρός!

Oμιλώ φυσικά για έναν ακόμα Πρόεδρο, τον Δημοκρατικό και συνάμα Αναγεννησιακό Πρόεδρο Στυλιανό Παπά-Θεμελή, τον οποίο από εδώ και πέρα χάριν συντομίας θα αποκαλώ «μανκέν Στέλιος» καθότι θα μας χρησιμεύσει στο τρέχον στιλιστικό μάθημα. Το μανκέν Στέλιος, με τις καθημερινές του  εμφανίσεις, αποδεικνύει ότι μπορεί να είναι καθέτως προβληματισμένος (αγγλιστί vertically challenged), αλλά πάντοτε καταφέρνει να στέκεται στο ύψος των περιστάσεων. Τι κι αν το ποσοστό του στις 17 Σεπτεμβρίου ήταν μόλις 0,80%, ήτοι 80 εκατοστά; (40 δηλαδή εκατοστά κοντύτερο από το μπόι του) «Ουκ εν τω πολλώ το ευ», έλεγαν οι αρχαίοι ημών (ή μάλλον υμών) πρόγονοι και καθότι το μανκέν Στέλιος δεν διαθέτει πολλά, σίγουρα διαθέτει το ευ!

 

Σίγουρα διαθέτει ευ-τσαχπινιά, έτσι όπως γέρνει ανέμελα μπροστά από αυτό το ψυχεδελικό backdrop που θυμίζει φακές που κάποιος τις έβαλε στο μπλέντερ με ανοιχτό το καπάκι και λέρωσε όλη την κουζίνα Scavolini. Φτυστός ο Dr Who όταν μπαίνει στο time warp!

Σίγουρα διαθέτει ευ-λεβεντιά. Το μανκέν Στέλιος είναι κυπαρίσσι, τι να λέμε τώρα, πιο ευθυτενής και από τους κίονες πίσω του! Επίσης διαθέτει και ευ-πονηριά: Κοιτάξτε πώς συνδύασε γραβάτα και τοίχο! Βέβαια, άνθρωπος είναι, του ξέφυγαν και μια-δυο λεπτομέρειες… Αυτή η κοστουμιά είναι κάπως μπόλικη. Στα πλάγια φουσκώνει (και το αδικεί το μανκέν Στέλιος, διότι ο άνθρωπος λιώνει κάθε μέρα στους ραχιαίους και τους κοιλιακούς). Επίσης κάπου έχει χαθεί και η μανσέτα στο δεξί μανίκι του πουκαμίσου. Την αναζητούν οι οικείοι της, ο ευρών αμειφθήσεται.

Σίγουρα διαθέτει ευ-μαγκιά. Με τα χέρια στην τσέπη και αυτή την ζώνη που τον χωρίζει στα δύο δείχνει να ατενίζει το μέλλον με σιγουριά. Επίσης διαθέτει ευ-πονηριά στο τετράγωνο πλέον, καθότι είναι βέβαιο ότι διάβασε το post μου για το ΛΑΟΣ και τα backdrops των φωτογραφιών και να’τη η Παναγιά η Γλυκοφιλούσα! Φίλτατο μανκέν Στέλιος, ειλικρινά με συγκινεί το γεγονός ότι παρά το βαρύ σου πρόγραμμα, προλαβαίνεις να με διαβάζεις!

(Τη γραβάτα δεν τη σχολιάζω γιατί είμαι ανώτερος άνθρωπος)

Σίγουρα διαθέτει ευ-παρρησία. Τι κι αν το κεφαλάκι του δεν ξεχωρίζει πίσω από το πόντιουμ; Το μάγεψε πάλι το πλήθος. Άσε που οι μισοί από το ακροατήριο που δεν τον έβλεπαν, νόμιζαν ότι μιλάει η εικόνα μπροστά. Θαύμα, θαύμα!

Με αφορμή το σημερινό post, θέλω να απευθυνθώ στους καθέτως προβληματισμένους αναγνώστες και να τους δώσω κουράγιο. Υπάρχουν λύσεις. Υπάρχουν φερ’ειπείν τα Mothercare και τα Baby Gap. Υπάρχουν επίσης και αυτά τα πονηρά παπούτσια με τα εσωτερικά τακούνια. Μα πάνω από όλα υπάρχει το μανκέν Στέλιος, που δείχνει τον δρόμο προς τη δόξα.

Ν

Όπως το απαιτεί η περίστασις

Έχουμε νομίζω ξαναπεί ότι δεν έχει σημασία μόνο το τι φοράμε και το πώς το φοράμε, αλλά και πότε. Με άλλα λόγια, θα πρέπει πάντοτε να είμαστε ενδεδυμένοι όπως το απαιτεί η περίστασις.

Ας δώσω μερικά παραδείγματα:

• Πηγαίνετε σε επαγγελματικό interview;
  Στον πρώτο γύρο συνεντεύξεων επιλέξτε κάτι κομψό και διακριτικό. Συνήθως το πρώτο interview γίνεται από το HR. Το HR πρέπει να σας συμπαθήσει μεν αλλά να μην σας φοβηθεί. Στον δεύτερο γύρο ανεβάστε λίγο τον πήχη ενδυματολογικά, να τον ξανακατεβάσετε στον τρίτο προκειμένου να δείξετε το versatility σας και την απλότητα του χαρακτήρα σας.
• Πηγαίνετε σε βάφτιση ή γάμο;
  Εδώ τα πράγματα δυσκολεύουν λίγο. Πρέπει να συνυπολογίσετε διάφορες παραμέτρους (π.χ. εποχή του χρόνου, τόπο, ώρα της ημέρας, βαθμό οικειότητας με τα τιμώμενα πρόσωπα κ.λπ.) Σε καμία περίπτωση όμως δεν πρέπει να ξεφύγετε από κάποια συγκεκριμένα όρια. Τα όρια αυτά έχουν όνομα: Το πρώτο λέγεται 3ο κουμπί του πουκαμίσου (από πάνω προς τα κάτω), το οποίο πάντα παραμένει κλειστό. Το δεύτερο λέγεται άσπρο (βλ. προηγούμενο post). Το τρίτο λέγεται «Δεν είμαι Δήμαρχος Αμαρουσίου με αχρωματοψία».
• Ζητάτε ψήφο εμπιστοσύνης; (π.χ. σε μια κοινοβουλευτική ομάδα, στο σύλλογο γονέων και κηδεμόνων κ.λπ.)
  Πρέπει να είστε σεμνός και ταπεινός σε βαθμό νεοδημοκρατισμού. Επιλέξτε ένα σκούρο κοστούμι και μια σοβαρή γραβάτα με ένα λευκό πουκάμισο ώστε να δείχνετε δυναμικός, αξιόπιστος και αξιοπρεπής ταυτοχρόνως.
• Θέτετε υποψηφιότητα; (π.χ. για πρόεδρος κόμματος, για  γενικός γραμματέας του συλλόγου ψαροντουφεκάδων Κω, για διοργανωτής του αποκριάτικου χορού των απανταχού Ηπειρωτών)
  Εδώ πρέπει να επιλέξετε κάτι που να ξεχωρίζει (με την καλή έννοια, βγάλτε επιτέλους τον Δήμαρχο Αμαρουσίου από το βρώμικο μυαλό σας…) Τολμήστε μια γραβάτα με κόκκινα στοιχεία (όχι solid κατακόκκινη ε;), ένα κοστούμι και ένα πουκάμισο που να σας κάνει να αισθάνεστε άνετα ενώ παράλληλα σας κολακεύει. Όσοι έχετε νεοδημοκρατικό σωματότυπο (90 κιλά και άνω) και νεοδημοκρατικό ποίμνιο, επιλέξτε ένα ηγετικό σακάκι σταυρωτό. Οι υπόλοιποι, αποφύγετέ το επιμελώς.
• Παραιτείστε; (π.χ. από το Δ.Σ. εταιρίας κινητής τηλεφωνίας, από πρόεδρος κόμματος, από την κριτική επιτροπή talent show)
  Σε αυτή την περίπτωση έχουμε πολλές επιλογές, αναλόγως με το statement που θέλουμε να κάνουμε. Αν π.χ. θέλουμε να πούμε «κάποια μέρα θα το μετανιώσεις και θα κλαις με μαύρο δάκρυ που με εξανάγκασες σε παραίτηση Παναγή» μπορούμε είτε να βάλουμε κάτι που θα φορούσαμε οποιαδήποτε ημέρα για να υπονοήσουμε το αιφνίδιον του πράγματος είτε κάτι ηγετικό προκειμένου να προκαλέσουμε μία υποσυνείδητη σύγκριση με αυτόν που μένει (ή έρχεται). Αν θέλουμε να δείξουμε βουβή αξιοπρέπεια, βάζουμε κάτι πολύ σεμνό, ταπεινό και επαγγελματικό, διότι «εγώ πάνω απ’όλα είμαι επαγγελματίας και όχι κανένα τσόλι να σε γλείφει, και έχω και αρχές και έχω πάει και μια φορά και στο Άγιον Όρος με τον πνευματικό του Αρναούτογλου, εντάξει;»

Σε επόμενα posts θα αναλύσουμε, εάν το επιθυμείτε φυσικά και άλλες περιπτώσεις και περιστάσεις (δεξιώσεις, συνεστιάσεις, κηδείες, ναυτικές εβδομάδες, συμμετοχή στην κριτική επιτροπή του διαγωνισμού Μις Πελοπόννησος κ.λπ.)

Ν

Ντυθείτε ακροδεξιός ή σαν ακροδεξιός

Σήμερα ορκίστηκαν οι νέοι βουλευτές, μεταξύ των οποίων και 10 βουλευτές του ΛΑΟΣ. Α propos συγχαρητήρια πολλά στον Πρόεδρο για τα ευρηματικά ονόματα ΛΑΟΣ-Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός, ΝΕΟΣ-Νεολαία Ορθόδοξου Συναγερμού, ΦΟΣ-Φοιτητική Οργάνωση Συναγερμού. Του προτείνω επίσης τα ονόματα ΤΑΚΟΣ-Τουρκοφαγικό Ασκέρι Κερασοπαραγωγών Ορθόδοξου Συναγερμού και ΡΑΚΟΣ-Ρωσόφιλοι Αγιοποιημένοι Καλόγεροι Ορθόδοξου Συναγερμού – αν θέλει και άλλα να αφήσει παρακαλώ comment στο blog και θα τον βοηθήσω, με την ανάλογη χρέωση φυσικά.

Σας παρουσιάζω σήμερα λοιπόν σε avant premiere ορισμένους από τους νέους κοινοβουλευτικούς ανθούς (εκτός από τον κυριούλη με τον δικέφαλο στο backdrop και τον υπνωτισμένο – είναι και οι δύο εξωκοινοβουλευτικοί μεν σημαντικοί για την παράταξη δε). Δεν θα ασχοληθώ με επουσιώδη ζητήματα όπως το αν αυτοί οι γοητευτικοί κύριοι θέλουν να κάνουν body lotion από λαθρομετανάστες, αν θα πρέπει όλοι να φοράμε σταυρούς Fa Cad’oro με το ζόρι στο λαιμό και το κινητό μας να έχει για ringtone «Τη Υπερμάχω».

Θα ήθελα όμως να σχολιάσουμε παρέα, το ενδυματολογικό στιλ που λανσάρει για την κολλεξιόν Φθινόπωρο – Χειμώνα 2007-08 ο ΛΑΟΣ. Οπότε έχουμε και λέμε:

– Φοράμε πάντοτε κοστούμι. Το σακάκι το βγάζουμε μόνο όταν σβήνουμε φωτιές (όπως π.χ όταν ο Πρόεδρος ήρθε αντιμέτωπος με το θεριό στον Υμηττό)

– Φοράμε γραβάτες είτε μπλε (ελληνικές, ορθόδοξες), είτε κάτι που να ασημίζει, διότι το ασημί θυμίζει τα λέπια των ψαριών, τα ψάρια τη θάλασσα και η θάλασσα το ελληνικό γαλάζιο.

– Είμαστε πολύ καλά κουρεμένοι και γενικώς groomed, και προσπαθούμε να δείχνουμε όσο πιο clean cut μπορούμε. Επίσης δεν έχουμε ίχνος μουστακιού ή γενιού. Έτσι ξεγελάμε καλύτερα τις αρχές οι οποίες αγνοούν ότι έχουμε τέσσερεις Αλβανούς αλυσοδεμένους στο υπόγειο.

– Το μεγάλο μυστικό κρύβεται στο βλέμμα. Πρέπει να δείχνει φιλικό αλλά σε μια δεύτερη ανάγνωση να είναι απειλητικό. Κοιτάμε τον πολίτη κατάματα με σκοπό να τον πείσουμε ότι ναι, είμαστε τελείως λογικοί, και ναι, όντως οι εξωγήινοι που τρώγανε στη Μπιφτεκούπολη χθες μιλούσαν αρχαία Ελληνικά.

– Αν πρόκειται να φωτογραφηθείτε, επιλέξτε ένα χριστιανο-αρχαιο-σοβαροφανές backdrop. Ο Δικέφαλος Αετός, η Παναγιά η Γλυκοφιλούσα, ο Αλέξανδρος ο Μέγας καβάλα στον Βουκεφάλα είναι μερικά παραδείγματα. Στην ανάγκη ρίξτε μια σημαία ανέμελα στους ώμους και είστε ΟΚ.

Ν

Le Maire Royal

Ο κοσμοπολιτισμός και η φιλομάθειά μου με έχουν καταστήσει συνεπή αναγνώστη πόλλών εντύπων από τα οποία ενημερώνομαι για τη μόδα και τις ευρύτερες κοινωνικοπολιτικές εξελίξεις. Ομολογώ όμως ότι πάνω από το Wallpaper, πάνω από το L’Officiel Hommes, πάνω από το V, βάζω ένα άλλο έντυπο. Ένα έντυπο που δεν το γνωρίζουν ίσως πολλοί αλλά όσοι το ξέρουν το αγαπούν και το μοιράζονται σαν ένοχο μυστικό: το Αθμόνιον Βήμα.

Το Αθμόνιον Βήμα, εκτός από επιφυλλίδες για καίρια ζητήματα όπως τον βίο του Γερο-Κοσμά του Αιτωλού, μου δίνει τη δυνατότητα να παρακολουθώ από κοντά τις κινήσεις του ανερχόμενου ενδυματολογικού ινδάλματος της Β’ Αθηνών, του αγαπημένου μου Δημάρχου Αμαρουσίου κ. Πατατούλη.

Δυναμικός, αγέρωχος και ωραίος, ο Γιατρός-Δήμαρχος ενσαρκώνει με τον καλύτερο τρόπο το «Greek Suburban Dream».

Παρέα με την συμβία του, καθηγήτρια κα Μαρίνα-Barbie Fantastic-Plastic-Elastic-Πατατούλη, (η οποία a propos κατέχει και τη θέση  της Υπευθύνου των Χορευτικών Τμημάτων και είναι και μέλος του Δ.Σ. της Δημοτικής Επιχείρησης Πολιτισμού), δίνουν μαθήματα μόδας, καλαισθησίας και πολιτισμού σε καθημερινή βάση.

Τι να πρωτοθυμηθώ; Το Πάσχα, ο Δήμαρχος Πατατούλης έφερε για πρώτη φορά στο θρησκευτικά καταπιεσμένο και πνευματικά διψασμένο Μαρούσι το Άγιο Φως έτσι ώστε οι Μαρουσιώτες να πάψουν να εκκλησιάζονται με φλόγες-μαϊμούδες και να έχουν επιτέλους την veritable εκδοχή ανά χείρας. Κοιτάξτε πόσο ωραία δένει το βάψιμο Κλεοπάτρας με μπλε σκιά της κας Δημάρχου με την σεμνά γυαλιστερή γραβάτα του Δημάρχου λίγο πριν τους λαμπαδιάσει ο κύριος με τα χρυσά.

Ή μήπως να μιλήσω για αυτόν τον πρωτοποριακό θεσμό που θέσπισε η κα Δημάρχου, το 1ο Διαδημοτικό Latin Party; Εδώ, το βασιλικό ζεύγος του Αμαρουσίου επέλεξε ένα πιο casual σύνολο: Η κα Δημάρχου με ένα γουστόζικο κόκκινο φουστάνι και 12ποντα τακούνια και ο κος Δήμαρχος με ένα ριχτό πουκαμισάκι με μια ελαφρά διαφάνεια, τόση όση απαιτείται για να υπονοείται διακριτικά ο διάχυτος, γνήσιος, νεοδημοκρατικός ανδρισμός του…

Ο ιστορικός του μέλλοντος οφείλει να αφιερώσει ένα κεφάλαιο στο ζεύγος Πατατούλη και το νέο ενδυματολογικό ήθος που έφεραν στο Μαρούσι, δίνοντας του αυτό το touch of class που του αξίζει. Οι φούξια γραβάτες με το ασορτί μαντηλάκι, το solarium, οι ξανθοί βόστρυχοι, οι γαλλικοί λευκοί γιακάδες, το ηγετικό βλέμμα, αυτή η λεπτή ισορροπία μεταξύ λαμπάντα, ζεϊμπέκικου και καντρίλιας που διατηρεί το βασιλικό μας ζεύγος αποτελούν σαφώς αντικείμενο για μια αναδρομική έκθεση στο Victoria & Albert Museum το 2080… Και το καλύτερο είναι ότι μόλις φέτος ανέλαβαν!

     

Ν.

Επίθεση στο αμυντικό polo

Αχ αυτοί οι Ευάγγελοι της πολιτικής… Από τη μία ο Βενιζέλος με τους καφέδες και τα γενικότερα ενδυματολογικά προβλήματα, από την άλλη ο μακαρίτης ο Γιαννόπουλος με εκείνα τα αλήστου μνήμης ivoire κοστούμια, τώρα έχουμε και τον Υπουργό Αμύνης με τα polo shirts. Τι έγινε Υπουργέ; Γιατί έχετε αντικαταστήσει το πουκάμισο με τα polo; Γύρισε η Κονσεπσιόν πίσω στη Μανίλα και δεν έχετε βρει κοπέλα να κάνει καλό σίδερο; Σας έπιασε μια τάση να νεανίσετε; Και αφού το κάνετε που το κάνετε γιατί δεν το κάνετε σωστά; Και αυτές οι τσαχπινιές με το χέρι ψηλά και το δάχτυλο να  δείχνει «νονός, νονός» τι είναι; Πνίγηκε κανείς; Ελπίζω τουλάχιστον να διαβάσατε το προηγούμενο post περί αποσμητικού…

Με αφορμή αυτές τις χαριτωμένες φωτογραφίες του Υπουργού θα ήθελα να μιλήσουμε λιγάκι για τα polos και το πώς φοριούνται. Ευχαριστώ για ακόμα μια φορά τον κ. Ευάγγελο για την προσφορά του να κάνει το μοντέλο.

Τα polos δεν υποκαθιστούν τα πουκάμισα. Άλλο ρόλο έχουν τα μεν, άλλο τα δε. Οπότε έχουμε και λέμε. Δεν φοριούνται με σακάκια, ιδιαίτερα δε με σακάκια κοστουμιών. Τα σακάκια δεν είναι για να φοριούνται κοντομάνικα από μέσα. Λίγη μανσετούλα όσο να’ναι πρέπει να φαίνεται…

Επίσης, τα polos δεν τα βάζουμε μέσα από το παντελόνι, όσο και αν θέλουμε να δείξουμε την αγκράφα της ζώνης μας ή το μέγεθος της κοιλιάς μας.

Τέλος, δεν τα κουμπώνουμε ποτέ μέχρι πάνω. Σε λίγο ο Υπουργός θα τα συνδυάσει και με γραβάτα… Κρίμα… Και πήρατε και τόσους σταυρούς…

Τα polos, ή παλιότερα tennis shirts, έχουν σαφείς αθλητικές ρίζες. Είναι συνήθως από χοντρό βαμβάκι (συνήθως pique) και άρχισαν να παίρνουν τα πάνω τους στα ’50s όταν ο René Lacoste τα λανσάρισε εντός και εκτός γηπέδων. Χαρακτηριστικό τους είναι το πιο μακρύ τελείωμα πίσω (το λεγόμενο «tennis tail») και ο σχετικά χοντρός γιακάς ο οποίος έπρεπε να μπορεί να στέκεται ακόμα και όρθιος, για να προστατεύσει τον σβέρκο του παίκτη από τον ήλιο.

Η δεύτερη τους άνθηση οφείλεται στον Ralph Lipschitz, ευρύτερα γνωστό ως Ralph Lauren. O Lauren τα έβαλε στη συλλογή του το 1967, ενώ στην Ελλάδα ξεκινούσαν τα δύσκολα και ο Αρχιεπίσκοπος διάβαζε. Ίσως γι’αυτό στην Ελλάδα είχαμε και μια σχετική χρονοκαθυστέρηση και επανήλθαν δριμύτερα και στα early ’90s ειδικά μεταξύ των μαθητών του Κολλεγίου, του Μωραΐτη και λοιπών προοδευτικών δυνάμεων. Σήμερα πλέον έχουν καταξιωθεί τόσο στην αντρική γκαρνταρόμπα που ο Υπουργός τα έχει πλύνε-βάλε.

Να σας πω επίσης ότι υπάρχουν αρκετές καλές εναλλακτικές για να επιλέξετε. Πέραν των κλασσικών Lacoste, Polo – Ralph Lauren και Fred Perry (τα οποία έκαναν τρελλό comeback πέρυσι αλλά φέτος έπεσαν πάλι) υπάρχουν και πολλές άλλες παραλλαγές από άπειρα brands και για όλα τα βαλάντια. Από το ταπεινό Gap και τους υπερτιμημένους Abercrombie & Fitch μέχρι τους Gucci και Dior, όλοι έχουν polos στη συλλογή τους σε άπειρα χρώματα. Αν είστε αδύνατος, αξίζει επίσης να δείτε την πιο πρόσφατη, custom fit συλλογή του Ralph Lauren που εφαρμόζει καλύτερα από το κλασσικό κόψιμο.

Γενικώς τα polos είναι από τις «ασφαλείς» λύσεις για ένα καθημερινο, casual ντύσιμο και χαλαρές συγκεντρώσεις της Νέας Δημοκρατίας, ενώ στην ΟΝΝΕΔ σχεδόν αποτελούν υποχρεωτική στολή. Αν όμως είστε στην Κεντρική Επιτροπή του κόμματος, φορέστε τα μόνο στην εξοχή και στο barbecue party του βασικού οικονομικού υποστηρικτή σας…

Ν

Don’t wear white after Labor Day!

Στο τέλος της ταινίας Serial Mom του John Waters, η Kathleen Turner, εξοργισμένη που η ένορκος υπ’αριθμόν 8 φορά άσπρα παπούτσια ενώ είναι φθινόπωρο, την σκοτώνει με δύο χτυπήματα με το ακουστικό του τηλεφώνου.

Ένας παλιός ενδυματολογικός κανόνας στην Αμερική επιτάσσει ότι δεν πρέπει να φορά κανείς λευκά πριν από την αργία του Memorial Day (την τελευταία Δευτέρα του Μαΐου) και μετά από την αργία του Labor Day (την πρώτη Δευτέρα του Σεπτεμβρίου). Το faux pas αφορά κυρίως στα άσπρα παπούτσια, και υποτίθεται ότι πλέον θεωρείται ξεπερασμένο. Χαζεύοντας όμως το fashion editorial ενός καλοκαιρινού τεύχους του ελληνικού Men’s Health περιμένοντας να κουρευτώ, με φρίκη (αντίστοιχη της Serial Mom ομολογώ…) διαπίστωσα ότι ισχύει ακόμα το παλιό διαφημιστικό zinger: «Στην Ελλάδα αγαπούν το λευκό – Αγαπούν το ROL!» Άσπρα παπούτσια, άσπρα κοστούμια, άσπρες ζώνες… κάθε καλοκαίρι οι παγωτατζήδες βγαίνουν σουλάτσο στα νησιώτικα νυφοπάζαρα. Ας ξεκαθαρίσουμε λοιπόν τα πράγματα μια και καλή: Προσωπικά δεν θα ήθελα ούτε νεκρό να με βρουν με άσπρα παπούτσια, ανεξαρτήτως εποχής.

Το άσπρο, σε οποιαδήποτε άλλη εκδοχή πλην του πουκαμίσου, του polo και του t-shirt, (και των εσωρούχων προφανώς) είναι πολύ δύσκολο να φορεθεί από έναν άντρα, ειδικά από έναν «καθημερινό» άντρα με ατέλειες, καθώς αυτές ακριβώς οι  ατέλειες υπερτονίζονται από το λευκό. Ομολογουμένως, πολλοί σχεδιαστές μόδας λανσάρουν αρκετά άσπρα ρούχα και παπούτσια, αλλά επίσης βγάζουν και ρούχα με φτερά, αυτά θα τα φορούσατε; Επίσης αρκετά με τον μύθο του μεσογειακού μελαχρινού εραστή με το άσπρο λινό, δεν παίζετε στη Shirley Valentine.

Ιδού λοιπόν οι κανόνες του blog για τη χρήση του λευκού:

• Εκτός εάν είστε ναύτης, χασάπης, μικροβιολόγος, μπογιατζής ή ερευνητής της Crest, αποφύγετε τις all-white εμφανίσεις.
•  Τα άσπρα παπούτσια (και η ασορτί ζώνη) απαγορεύονται. Δια ροπάλου. Ok? Μόνη εξαίρεση τα αθλητικά και τα «καλά» sneakers όπως αυτά των Dior Homme, Gucci, Tod’s, Hogan κ.λπ.
• Οι άσπρες κάλτσες συνοδεύουν μόνο αθλητικές εμφανίσεις
•  Αν για κάποιον λόγο έχετε κάνει τάμα στη Μεγαλόχαρη ότι θα βάλετε οπωσδήποτε λευκό παντελόνι, να θυμάστε τα εξής:
  •  Το λευκό φεγγίζει, άρα το εσώρουχο φαίνεται, άρα το λαμβάνουμε υπ’όψιν
  •  Το λευκό λεκιάζει, άρα δεν φοράμε το παντελόνι δεύτερη φορά
  •  Το λευκό παντελόνι πρέπει να είναι ιδιαίτερα καλοραμμένο γιατί οι ατέλειες του φαίνονται πιο εύκολα. Επίσης φαίνεται πιο εύκολα αν είναι τσαλακωμένο
  •  Δεν το συνδυάζουμε ούτε με λευκό πουκάμισο (παγωτατζής), ούτε με ροζ  χτυπητό (κουφέτο), ούτε με σκούρο/μαύρο (βαλκάνιος τραγουδιστής στη Eurovision ή ρώσος χορευτής στον πάγο). Μάλλον καταλήγουμε σε κάτι ανοιχτό, δηλαδή γαλάζιο ή πολύ απαλό ροζ. Επίσης προσέχουμε το ύφασμα και η γραμμή του παντελονιού και το ύφασμα και η γραμμή του πουκάμισου να είναι συμβατά μεταξύ τους. (π.χ. στενό με στενό, λινό με λινό κ.λπ.)
  •  Όσον αφορά στα παπούτσια, συνδυάστε είτε το με «καλά» sneakers με βάση το λευκό αλλά και άλλα χρώματα πάνω. Δείτε ένα παράδειγμα εδώ. Εναλλακτικά δοκιμάστε ένα σχετικά ανοιχτόχρωμο (αλλά όχι άσπρο) loafer ή driving shoe. 
  • Ξανασκεφτείτε το… προτιμήστε ένα παντελόνι μπεζ ή στο χρώμα της άμμου.
• Τα άσπρα κοστούμια δεν τα συνιστώ, ούτε αν παντρεύεστε, ούτε αν παντρεύετε, ούτε αν βαφτίζετε. Ίσως αν βαφτίζεστε. Επίσης ίσως αν είστε εκπάγλου καλλονής οπότε πραγματικά το τι φοράτε δεν παίζει και τόσο σημαντικό ρόλο. Σε αυτή την περίπτωση και με ένα τσουβάλι να βγείτε μια χαρά θα είστε.

Δεν ξέρω αν σας έπεισα για τις δυσκολίες του λευκού αλλά τουλάχιστον τώρα που χειμωνιάζει ξεχάστε το για λίγο. Το λευκό τον χειμώνα ταιριάζει μόνο στις πολικές αρκούδες. Οπότε εκτός αν σας λένε Knut και μένετε στο Βερολίνο, διαλέξτε κάτι άλλο. Και για να ζεσταθείτε τον χειμώνα, κάψτε αυτά τα γελοία fashion editorials…

N